Ίσως από σύμπτωση, ίσως από απλή χρονική συγκυρία ίσως και αποτέλεσμα των γνωστών «συνωμοσιών του Σύμπαντος» δύο κόμματα, δύο ιστορικά κόμματα εξουσίας έχουν σχετικά ταυτόχρονα εσωκομματικές εκλογές.
Η Νέα Δημοκρατία έχει εκλογές για την ανάδειξη των διοικουσών επιτροπών σε επίπεδο δήμων και νομών, άντε εκλογικών περιφερειών, για να είμαστε πιο επίκαιροι και το ΚΙΝΑΛ, πρώην ΠΑΣΟΚ, για την ανάδειξη Προέδρου.
Το να υποκριθώ ότι είμαι δήθεν ακομμάτιστος, ότι δήθεν με απασχολούν και οι δύο εκλογές το ίδιο θα ήταν ανέντιμο και ασέβεια προς υμάς τους αναγνώστες και προς την ιστορία του γράφοντος διότι ακόμα και όσοι παρακολουθούν την επικαιρότητα, έστω και στοιχειωδώς, κάτι θα πήρε το αυτί τους ή θα διάβασαν ότι ο γράφων είναι υποψήφιος για μέλος στην ΔΕΕΠ της Νέας Δημοκρατίας για τον Έβρο στις εκλογές της 24ης Οκτωβρίου.
Ανήκοντας πολλές δεκαετίες, 4 τον αριθμό, στο συγκεκριμένο κόμμα πότε ενεργά και στο προσκήνιο, για και πότε, τα περισσότερα χρόνια, διακριτικά και όχι στο προσκήνιο είχα την ευκαιρία να παρακολουθώ τα εσωκομματικά δρώμενα, όχι μόνο του δικού μου κόμματος αλλά και των υπολοίπων, χωρίς την υποκειμενικότητα που είναι αποτέλεσμα της προσωπικής εμπλοκής.
Οι εσωκομματικές εκλογές ως διαδικασία είναι μία άκρως Δημοκρατική διαδικασία που ωστόσο δεν παύουν να κρύβουν έναν άγνωστο πόλεμο. Ο πόλεμος των φατριών, ο πόλεμος όπως λέμε των τάσεων. Οι φατρίες και οι τάσεις δεν έχουν παράγοντα διαχωρισμού και προέλευσης πρόσωπα αλλά νοοτροπίες. Οι βασικές νοοτροπίες είναι 3: της εξουσιομανίας, η τάση «Γκρούεζα» και η τάση της «γόνδολας». Η τάση της εξουσιομανίας είναι αυτή στην οποία ανήκουν αυτοί που είτε εκλεγούν σε κόμματα, είτε εκλεγούν σε συλλόγους, είτε ακόμα και επίτροποι σε ενορία που λέει ο λόγος νιώθουν ότι είναι κάτι το ξεχωριστό, ότι δεν είναι πλέον κοινοί θνητοί, ότι βρε αδερφέ πρέπει ο κόσμος να τους χαιρετά σε στάση προσοχής και να τους «λιβανίζουν» όλη μέρα.
Η τάση «Γκρούεζα» είναι αυτοί που ανακατεύονται με τα κόμματα, κυκλοφορούν ως γυμνοσάλιαγκες όλη μέρα μέσα στους διαδρόμους, παριστάνουν τους «πάντα πρόθυμους εθελοντές» προσδοκώντας να έχουν προσωπικά οφέλη και όταν διαπιστώνουν ότι ΔΕΝ… ε τότε πάει περίπατο και ο «εθελοντισμός» και οι «αυθόρμητες και κατά λάθος προσελεύσεις» αλλάζουν κόμμα, παρατάξεις και φεύγοντας από την «πρώην» παράταξη στην «νυν» ρίχνουν και τίποτα μπινελίκια κλείνοντας την πόρτα, μυξοκλαίγοντας σαν μωρά που τους πήραν το παιχνίδι για το πόσο άδικα τους φέρθηκε η «κΕνωνία» της «τέως» παρατάξεως.
Η τάση της «γόνδολας» είναι η τάση των ρομαντικών της πολιτικής. Αυτοί που νομίζουν ότι η πολιτική είναι ένα ρομαντικό ταξίδι κάτω από το φεγγάρι στα κανάλια της Βενετίας και ο εκάστοτε ηγέτης, πρόεδρος που ακολουθούν είναι ο γονδολιέρης που τους οδηγεί ενώ τραγουδάει ρομαντικά τραγούδια. Αυτοί είναι οι πιο αθόρυβοι, οι πιο «άγνωστοι» αφού δεν τρέχουν ξωπίσω από τους πολιτικούς για φωτογραφίες σαν λυσσασμένη αγέλη που μύρισε «αίμα». Είναι αυτοί που δεν διαλαλούν ούτε διαφημίζουν κάθε μέρα, όλη μέρα τα πολιτικά τους «πιστεύω» λες και είναι ζαρζαβατικά σε πάγκο λαϊκής προς πώληση σε καλή τιμή μετά από παζάρια. Δεν θα γίνουν ποτέ γνωστά τα ξενύχτια τους, οι απογοητεύσεις τους, τα δάκρυα λύπης και χαράς για το κόμμα τους γιατί όλα αυτά τα κάνουν για τον εαυτό τους και για την πάρτη τους και όχι για να είναι «κομματικά κεφάλαια προς είσπραξη».
Το ποιοι θα διοικήσουν ένα κόμμα το αποφασίζουν τα μέλη. Τα μέλη ας αναλογιστούν σε ποια από τις παραπάνω κατηγορίες ανήκει ο κάθε υποψήφιος και ανάλογα το τί προσδοκά το κάθε μέλος από το κόμμα του ας πράξει ανάλογα. Απλά αν μετά δεν τους βγαίνει όπως θέλουν ας μην γκρινιάζουν ρίχνοντας την ευθύνη για τις δικές τους επιλογές στους «άλλους».
Καλή εβδομάδα με υγεία σε όλες και όλους, χαιρετισμούς στην οικογένεια.
Παύλος Σ Μιχαηλίδης.
