Καλημέρα μας, έχουμε και τον νέο πρωταθλητή Ευρώπης, μεταξύ μας το λέω και ας μην διαρρεύσει προς τα έξω σας παρακαλώ, προτιμώ την Ιταλία μεταξύ των δύο γιατί το ποδόσφαιρο το ανακάλυψαν οι Άγγλοι, είναι το παιχνίδι που στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί αλλά πέραν της ανακάλυψης του από τους Άγγλους όλα τα άλλα που σχετίζονται με το παιχνίδι τα ανακάλυψαν οι Ιταλοί.
Βγήκαν και τα αποτελέσματα των πανελληνίων-πανελλαδικών, το όνομα αλλάζει κάθε λίγα χρόνια και επειδή δεν θυμάμαι την τελευταία αλλαγή τα γράφω και τα δύο για να είμαι σίγουρα σωστός.
Τα αποτελέσματα φέρνουν πάντα μεγάλα χαμόγελα, πίκρα, αίσθηση αδικίας αλλά σίγουρα, στην συντριπτική πλειοψηφία είχαν μεγάλο αγώνα, δύσκολο αγώνα και διαρκείας αγώνα. Η προσπάθεια όμως είναι αυτό που μετράει, ο αγώνας, η αίσθηση ότι απέδωσες ό,τι καλύτερο μπορούσες σε δύσκολες συνθήκες. Ένα πρώτο μεγάλο μάθημα για τους νέους, τα όνειρα κατακτούνται με κόπο και προσπάθεια και η αποτυχία είναι ένα ενδιάμεσο στάδιο της ωρίμανσης και της προόδου.
Από την μία αυτή η Ελλάδα και από την άλλη η Ελλάδα του «Γκρούεζα». Η Ελλάδα του ρουσφετιού, του βολέματος, της πολιτικής «κυβίστησης». Κομματικά στελέχη του Ο.Φ.Α., όπου φυσάει ο άνεμος, άνθρωποι που ξημερωβραδιάζονται σε κομματικά γραφεία, δήθεν ότι το κάνουν για λόγους ιδεολογίας, δήθεν ότι το κάνουν για λόγους συνείδησης αλλά έχουν συνέχεια απλωμένο το χέρι για καμιά θεσούλα, όπου και να είναι αυτή, μιλάω, εννοείται, για μία πλειοψηφία όχι για το σύνολο.
Κι όταν το χεράκι μείνει άδειο αλλάζουν κόμμα, παριστάνουν τους αντάρτες, κουνάνε το δάχτυλο, τάχα μου δήθεν μου, αξιώνοντας την «αποκατάσταση» τους θυμίζοντας τί έχουν κάνει για την δήθεν ιδεολογία τους και την δήθεν κομματική συνείδηση. Ας μην γελιόμαστε, ένα μεγάλο κομμάτι του εκλογικού αποτελέσματος εξαρτάται από αυτούς, από την μετακίνηση τους ως ψηφοφόροι και βέβαια τα κόμματα προσβλέποντας μόνο στην εκλογική νίκη, ασχολούνται με αυτούς, τους ανέχονται, τους πριμοδοτούν με αποτέλεσμα αυτό που όλοι ξέρουμε πλέον ως «απαξίωση της πολιτικής».
Όλο αυτό βέβαια ξεκινάει από την «πελατειακή» σχέση πολιτικών και ψηφοφόρων. Διαδικασίες που επίτηδες μένουν με «κερκόπορτες» για την διευκόλυνση των «ημετέρων», εντάξει, δεκτό και αυτό είναι μέσα στην ζωή και είναι μία πραγματικότητα αλλά κάπως, κάπου, κάποτε πρέπει να μετριαστεί τόσο ώστε να ασχοληθεί με την ενεργό πολιτική μία μεγάλη ομάδα ανθρώπων που απλά παρατηρούν.
Άλλωστε αυτά τα φαινόμενα είναι αυτά που προκαλούν τον φανατισμό, την πώρωση και όλα τα φαινόμενα αυτά που κάποτε, ευτυχώς πλέον όχι τόσο πολύ, είχαν χωρίσει τον κόσμο σε καφενεία ανάλογα με το χρώμα. Είμαστε μια χώρα σε δύσκολο σημείο, σε δύσκολη γειτονιά, σε δύσκολες εποχές. Δεν περισσεύει κανείς αλλά οι «Γκρούεζες» πρέπει από όλους μας, πολίτες και κόμματα να εξαφανιστούν, να εκλείψουν γιατί μόνο ζημιά κάνουν σε όλους. Αν δεν σπάσεις αυγά, λένε, ομελέτα δεν κάνεις.
Υγεία σε όλες και όλους, χαιρετισμούς στην οικογένεια.
Παύλος Σ Μιχαηλίδης
