Βάζω μπροστά μου το tablet ανοίγοντας μία λευκή σελίδα που είναι έτοιμη να δεχτεί τις σοφιστείες μου και τις σκέψεις μου για να σας ταλαιπωρήσουν πάλι. Κάτι που κάνω με κέφι και χαρά αλλά αυτή την φορά σας ομολογώ ότι μου είναι δύσκολο. Πατέρας και σύζυγος και εγώ, δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου αυτό που μας συγκλόνισε όλους. Την υπόθεση της άτυχης Καρολάιν. Πόσο μεγάλη άβυσσος είναι τελικά η ψυχή του ανθρώπου, πόσο σκοτάδι μπορεί να κρύβει μέχρι να βγει στο φανέρι. Η σύλληψη και η επερχόμενη τιμωρία του ενόχου ίσως απαλύνει λιγάκι τον πόνο των γονιών, ίσως. Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχούλα της.
Η ζωή όμως συνεχίζεται και θα πρέπει κάθε δυσκολία να την ξεπερνάμε όπως μπορούμε γιατί το δίδαγμα που προκύπτει είναι το ότι να πέφτεις είναι το φυσιολογικό αλλά η διαφορά είναι το πόσο γρήγορα σηκώνεσαι.
Κάπως έτσι πρέπει να αντιμετωπίσει το κάθε παιδί, η κάθε οικογένεια μια πιθανή αποτυχία στις πανελλήνιες-πανελλαδικές. Ίσως είμαστε η μόνη χώρα στον πολιτισμένο κόσμο που η διαδικασία εισαγωγής στο πανεπιστήμιο αποτελεί και κεντρικό θέμα στις ειδήσεις αλλά και αφορμή ο/η κάθε υπουργός παιδείας να φαντασιώνεται ότι θα ταυτιστεί το όνομα του/της από τους ιστορικούς του μέλλοντος, με την αναμόρφωση του συστήματος παιδείας.
Γίναμε εμείς σαν παιδιά, τα παιδιά μας στην συνέχεια και τα παιδιά των παιδιών μας όπως φαίνεται, πειραματόζωα στα χέρια κάθε ευφάνταστου που θεωρεί εαυτόν τον εμπνευσμένο αναμορφωτή της παιδείας. Ό,τι του φανεί του λολοστεφανή που λέει ο λαός μας.
Εξυπηρέτηση μικροκομματικών συμφερόντων, μονοδιάστατη σκέψη, αγκυλώσεις και πολλά ακόμα εμποδίζουν, δεκαετίες τώρα, τα κόμματα να κάτσουν σε ένα τραπέζι, επιτέλους, να συνθέσουν τις διαφορετικές απόψεις και να καταλήξουν σε ένα σταθερό, μόνιμο σύστημα παιδείας.
Ξοδεύονται εκατομμύρια κάθε χρόνο για να σπουδάζουν τα παιδιά μας στο εξωτερικό αλλά σιγά μην δεχτούν, οι εδώ, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Να δίνουμε τα λεφτά μας στο εξωτερικό αλλά όχι όχι εδώ, λες και έχει διαφορά. Όχι καμία διαφορά δεν έχει εκτός του ότι θα είναι πιο φθηνό για τις οικογένειες αλλά και όλα αυτά τα εκατομμύρια θα πέφτουν στην ελληνική αγορά. Η πιο μεγάλη πλάκα, το πιο γελοίο είναι ότι πολλοί από αυτούς που αντιδρούν, στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, έχουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία και μετά τα στέλνουν στο εξωτερικό.
Τί και ποιον ή ποιους θα πείραζε αυτή η αναμόρφωση της παιδείας;; και ναι μετά το όνομα του/της υπουργού που θα το κάνει να γραφτεί με χρυσά γράμματα, να κάνουμε και άγαλμα αφού θα έχει καταφέρει αυτό που ακούγεται σαν τις προσπάθειες των αλχημιστών, την εθνική συναίνεση.
Ξέρω, ξέρω στα σχόλια θα διαβάσω ότι η παιδεία είναι αγαθό και πρέπει να προσφέρεται δωρεάν. Συμφωνώ απόλυτα σε μία άλλη εποχή ίσως ή αν το τηρούν όλοι, δηλαδή δεν πέτυχε στο πανεπιστήμιο το παιδί; Μαθαίνει μία τέχνη κι όχι να πληρώνουν αλλά να το δέχονται μόνο για το δικό τους το παιδί. Μαθαίνει τέχνη γιατί σε λίγο καιρό πιο εύκολα θα φέρνουμε τον πρωθυπουργό στο σπίτι μας παρά υδραυλικό και ψυκτικό
Δεν γίνεται όλοι να είναι καπετάνιοι, τα καράβια θέλουν και ναύτες. Δεν μπορεί να δουλέψει μια οικονομία όταν όλοι είναι διευθυντές, χρειάζονται και οι πιο κάτω. Μετά μην κάνουμε τους έκπληκτους που κόντεψαν να χαθούν τα σπαράγγια γιατί δεν υπήρχαν εργάτες για την συγκομιδή τους.
Τέλος πάντων θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία και ενίοτε και η παιδεία για να έχουμε παιδεία κι όχι άλλες Καρολάιν. Υγεία σε όλες και όλους, χαιρετισμούς στην οικογένεια.
Παύλος Σ Μιχαηλίδης
