Κάθε χρόνο, αυτή τη χρονική περίοδο που διανύουμε , έχουμε δύο φαινόμενα που επαναλαμβάνονται ως ρουτίνα πλέον: τις αγροτικές κινητοποιήσεις και τις κοπές βασιλόπιτας από συλλόγους. Ποιο είναι το πιο θλιβερό φαινόμενο που είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού στις θεάρεστες τελετές των συλλόγων. Εκτός των θεσμικών ενεργών παραγόντων που έχουν λόγο και αιτία να παραβρεθούν , η πολυπληθής παρουσία πολιτευτών, υποψήφιων, κομματικών στελεχών, φαντασμένων φανφαρόνων που διεκδικούν αγχωμένα να κάτσουν σε θέσεις που μπορούν να είναι ορατοί από το πλήθος, φανταζόμενοι ότι έτσι θα τύχουν της επιλογής και της ψήφου των πολιτών, όταν θα έρθει η ώρα της κρίσης. Αν μάλιστα μπορέσουν να βγουν και μία φωτογραφία δίπλα ή κοντά στον Μητροπολίτη, τότε το σόου τους ολοκληρώνεται με την ανάρτηση της στο facebook, πιστεύοντας ότι έτσι θα τσιμπήσουν τα ψάρια- ψηφοφόροι, ότι έχουν και την ευλογία της εκκλησία.
Ο ελαφρολαϊκισμός που τους διακρίνει σε συνδυασμό με τον βλαχοβοναπαρτισμό τους είναι ένα μείγμα που αναδύει μόνο θλίψη για τη γραφικότητα τους .
Αυτή η τραγική κατάσταση επιβεβαιώνει τον T. Kulka που επισημαίνει ότι “το κιτς αναπαριστά αντικείμενα και θέματα έντονα φορτισμένα με συναισθήματα που έχουν ξεμείνει ως απόθεμα , αλλά το κιτς δεν εμπλουτίζει ουσιαστικά τους δεσμούς μας με αυτά”.
Και του χρόνου!!
Δ.
