Να φοβάσαι τις λέξεις όταν αναδύονται στα ξεκούδουνα και εντελώς εκτός ιστορικού πλαισίου. Και πράγματι. Τι να διεκδικεί άραγε από το ξεζουμισμένο μας παρόν η ένδεια εκλογικού «μηχανισμού» έτσι όπως τον επικαλέστηκε φερόμενη ως υποψήφια, προκειμένου να εξηγήσει τη μη κάθοδό της με το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ; Τώρα που το ξανασκέφτομαι και η «μη κάθοδος», έχει κι αυτή τα χάλια της, υπάρχουν όμως και χειρότερα. Σε μια εποχή που ουδείς δύναται πλέον να μηχανευτεί το παραμικρό για να βελτιώσει την κατάστασή του, κάποιοι υποψήφιοι αισθάνονται αίφνης ότι νορμάλ να διεκδικούν facilities άλλων εποχών, προκειμένου να εκλεγούν και να μας εκπροσωπήσουν. Κάτι σαν ΚΕΠ υποψηφίου πες το εσύ, που αντί για το γνήσιο της υπογραφής και αντίγραφο οικογενειακής μερίδας, να παρέχει μάνι μάνι στον επειγόμενο πολιτευτή ένα ολόκληρο τιμ υποστήριξης με ειδικότητες που αυτή τη στιγμή σκοπίμως μου διαφεύγουν, για να μη συγχυστώ. Ψηφοδέλτια σταύρωνα κι όλη νύχτα πάγωνα που έλεγε κι ο Τζιμάκος. Είμαι εγώ τώρα για τέτοια; Νυχτέρια δίχως αντίκρισμα, το παλιό μου μπλου τζιν σαν γλυπτό της arte povera από την αλευρόκολλα και θλιμμένες νταβανόβουρτσες τιμωρία στη γωνία;
Από τότε που λιμπιζόμουν και με λιμπίζονταν κόμματα, οι «μηχανισμοί» υποστήριξης έχουν αλλάξει, οι αξιώσεις των υποψηφίων όμως παραμένουν αναλλοίωτες από τον καιρό που ο Κωνσταντάρας έκανε περιοδεία στην Πλατανιά με ένα τσούρμο λίαν εξυπηρετικών βαστάζων της Φίνος Φιλμ με το χαμηλότερο κασέ. Δεν πιστεύω ότι η Μαρία Ρεπούση υπαινίχθηκε τέτοιου είδους αδυναμία πολιτικής επικοινωνίας. Και γιατί άλλωστε; Από όλους τους συστεγαζόμενους κάτω από τη Γέφυρα, είναι η πιο αναγνωρίσιμη, τα λέει ξεκάθαρα και τσεκουράτα και είναι μακράν η πιο ελκυστική για τα ΜΜΕ. Η Πλατανιά, το δίχως άλλο θα την είχε σηκώσει στα χέρια, θα την είχε εκλέξει από τα αποδυτήρια, θα την είχε παρακαλέσει να σκοράρει προ κενής εστίας.
Οταν το δέκα το καλό αρνείται να παίξει για τη φανέλα, κωλυσιεργεί στη μικρή περιοχή και τελικά αφήνει το μπαλάκι να κυλήσει αργά αργά στο γρασίδι, δυο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Ή ότι ο πρόεδρος τον έχει αφήσει απλήρωτο ή ότι ο πρόεδρος τον έχει αφήσει απλήρωτο. Διαλέγω στην τύχη το δεύτερο.
Πηγή εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”
