Οσο εδραιώνεται στην ελληνική κοινή γνώμη η αντίληψη ότι το Δημογραφικό είναι το μείζον ζήτημα την χώρα» τόσο διατυπώνεται από ορισμένου», κυρίων από την πλευρό την κυβέρνηοης, ο ισχυρισμός ότι τη λύση θα τη δώσουν οι μεταναστευτικές ροές που καταφθάνουν από την Ασία και την Αφρική. Λυτή την άποψη προέβαλε ο πρωθυπουργός και στην πρόσφατη συζήτηση που έγινε στην Ολομέλεια της Βουλής για το ζήτημα. Είναι όμως η λύση του Δημογραφικού μια τόσο απλή υπόθεση;
Για να συζητήσει κανείς σοβαρά αυτή την πρόταση θα πρέπει προηγουμένων να είναι ενήμερο» για τα δεδομένα του προβλήματος θα πρέπει αχ πούμε να ξέρει ότι το δημογραφικό έλλειμμα την Ελλάδας έως το 2050 θα είναι τόσο μεγάλο ώστε αν το αφήσουμε να καλυφθεί εξολοκλήρου από ανεξέλεγκτες μεταναστευτικές ροές, τότε σε μία μόλις γενεά η Ελλάδα θα είναι μια άλλη χώρα Και είναι κακό αυτό; θα ρωτούσε κάποιον που έχει αντιλήψεις παρόμοιες με εκείνες του πρωθυπουργού.
Ακόμη και κάποιον που όπως ο κ Τσίπρας θεωρεί ότι το μέλλον ανήκει στις «πολυπολιτισμικές» κοινωνίες αν σκεφτεί για λίγο, θα πει: εξαρτάται από το πόσοι και από το ποιοι θα έρθουν. Αν, για παράδειγμα, έρθουν τόσοι πολλοί και τόσο διαφορετικοί πολιτισμικά που θα είναι αδύνατον να τους ενσωματώσουμε, πώς θα χειριστούμε αν εντάσεις που αναπόφευκτα θα προκόψουν; Τι γίνεται αν οι πληθυσμοί που έρχονται δεν έχουν καμία διάθεση να ενσωματωθούν; Αν έρχονται με σκοπό να παραμείνουν πολιτισμικά αναλλοίωτοι και όταν συμπληρώσου, μη κρίσιμη μάζα θα προσπαθήσουν να επιβάλουν τις δικές τους αντιλήψείς, οι οποίες είναι ασύμβατες με τις αξίες του δυτικού πολιτισμού;
Τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα ανακαλύπτουν σήμερα πολλές ευρωπαϊκές χώρες όπως η Βρετανία, η Γαλλία, και αυτή ακόμη η απολύτως φιλελεύθερη Σουηδία. Ανακαλύπτουν ότι η «παλυπαλιτισμικότητα», όπως την αντιλαμβάνονται οι Ευρωπαίοι, δεν είναι κατ’ ανάγκη μια έννοια που την ασπάζονται και αυτοί που έρχονται να μας «εμπλουτίσουν» πολιτισμικά. Διαπιστώνουν ακόμη ότι όποια άποψη κι αν έχει κανείς για την παράνομη μετανάστευση, θα πρέπει να εξασφαλίσει τουλάχιστον ότι αυτοί που έρχονται θα ανέχονται εμάς και τον τρόπο ζωής μας. Ακόμη, θα πρέπει να εγκαταλείψουν ορισμένες από τις αντιλήψεις τους οι οποίες έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με τις αξίες του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού.
Αυτά τα ερωτήματα τα προσπερνά ο πρωθυπουργός διότι στην πραγματικότητα θέλει απλώς να μετατρέψει το Δημογραφικό σε πρόφαση για να προωθήσει την πολιτική των «ανοικτών συνόρων», που γι’ αυτόν αποτελεί στρατηγική κομματική επιλογή. Διότι αν πραγματικό ενδιαφερόταν να λύσει το Δημογραφικό μέσω της μετανάστευσης θα φρόντιζε πρωτίστως να δημιουργήσει συνθήκες για να επιστρέφει το μισό εκατομμύριο Ελλήνων που μετανάστευσαν στα χρόνια την οικονομικήν κρίσης. Φαίνεται όμως ότι τέτοιους μετανάστες δεν τους χρειάζεται γιατί είναι πολιτικά επικίνδυνοι. Γι’ αυτό και δεν τους δίνει δικαίωμα ψήφου. Χρειάζεται από τους «άλλους» μετανάστες. Αυτούς που έρχονται στην Ευρώπη για να ξεπεράσουν τη φτώχεια τους και μπορούν να γίνουν εύκολα αντικείμενο εκμετάλλευσης. Με κατάλληλους χειρισμούς και μερικά επιδόματα, αυτοί, αφού «ελληνοποιηθούν», θα είναι μία εν δυνάμει κομματική πελατεία. Δυστυχώς όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο σφάλλει οικτρά διότι προωθεί την πολιτική της Τουρκίας. Μιας Τουρκίας η οποία συστηματικά διοχετεύει στην Ελλάδα τις μεταναστευτικές ροές που φτάνουν από την Ασία και την Αφρική, δημιουργώντας ένα πληθυσμιακό και θρησκευτικό προγεφύρωμα. Κάποτε, όταν το προγεφύρωμα αυτό εδραιωθεί, ας μην έχει κανείς αμφιβολία ότι η Τουρκία θα το αξιοποιήσει κατάλληλα. Ισως βέβαια το σημερινό κυβερνών κόμμα να μη νοιάζεται για όλα αυτά διότι έχει τις δικές του προτεραιότητες. Θα πρέπει όμως να τα σκεφτεί η κοινωνία. Γιατί αυτή θα κληθεί κάποτε να τα αντιμετωπίσει.
Πηγή εφημερίδα “ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ”
