Χθες, ασχολήθηκα με την εκπαίδευση του σκύλου μου. Του έβαζα μια λιχουδιά μπροστά στα πόδια του και του μάθαινα το «περίμενε»! Δεν του επέτρεπα να την φάει, αν δεν του έδινα την εντολή «πάρτο»! Ομολογώ ότι δεν κατάφερα και πολλά πράγματα γιατί δεν άντεχα να βλέπω την λαχτάρα στο βλέμμα του! Στο τέλος έφαγε όλες τις λιχουδιές και δεν έμαθε και τίποτε. Εγώ παραιτήθηκα των προσπαθειών κι ο σκύλος έμεινε ανεκπαίδευτος αλλά χορτάτος!
Αποδείχθηκα περίτρανα, «ανίκανος» ως … εκπαιδευτής και χάρηκα που ανέλαβα την ευθύνη ενός μόνο σκύλου, γιατί προ μηνών, σκεφτόμουν την απόκτηση άλλων δύο!!! Κακά τα ψέματα, δύσκολη η εκπαίδευση σκύλων, ακόμη κι αν διαθέτεις 60.000 λιχουδιές. Σε ποιόν σκύλο να πρωτοδώσεις, αν είναι και τρεις; Κι αν αρχίσουν να μαλώνουν μεταξύ τους; Κι αν δεν χορτάσουν και σου ζητάνε κι άλλα; Οι γείτονες που αρχίζουν να γκρινιάζουν από τα όλο και πιο δυνατά γαβγίσματα κατά την διάρκεια της εκπαίδευσης; Αυτό είναι το χειρότερο, γιατί μένεις εκτεθειμένος στη γειτονιά! Σου κολλάνε και την ρετσινιά του «ανίκανου» (εκπαιδευτή)!
Όσο καλή διάθεση να έχεις για να εφαρμόσεις στην πράξη την γνωστή ελληνική παροιμία … «ΚΑΙ οι 60.000 πίτες σωστές, ΚΑΙ οι σκύλοι χορτάτοι», … δεν γίνεται. Πρέπει να πάρεις μια γρήγορη απόφαση. Όσο βλέπεις και την λαχτάρα των «ζωντανών» στο βλέμμα τους, η θέση σου χειροτερεύει. Δεν είναι τίποτε. Θα σου χαλάσουν και οι 60.000 πίτες ακόμη και στο ψυγείο να τις βάλεις! Και πόσο ν’ αντέξεις με τρία σκυλιά μέσα στο σπίτι, να παραφυλάνε μπροστά στην πόρτα του ψυγείου κάθε μέρα; Έχεις κι άλλες δουλειές!
Δεινή η θέση του εκπαιδευτή σκύλων σήμερα! Όσο κι αν ψάχνεις να βρεις άλλες εντυπωσιακές μεθόδους, για να «διασκεδάσεις» τις εντυπώσεις των γειτόνων και των σκύλων, σου έρχονται στο μυαλό κι άλλες ελληνικές παροιμίες. Όπως αυτή: «Μην αναβάλεις για αύριο, ότι μπορείς να κάνεις σήμερα». Είναι κρίμα για τα «ζωντανά»!
