Η κ υβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη πραγματοποιεί αυτές τις ημέρες διπλωματικές επαφές στην ευρωπαϊκή σκηνή, πέρα και από τα όρια του Συμβουλίου Κορυφής, προκειμένου να πετύχει ισχυρές αποφάσεις και συνεργασίες για την αντιμετώπιση του προσφυγικού – μεταναστευτικού προβλήματος, το οποίο «πνίγει» την Ελλάδα. Στο υπουργείο Εξωτερικών, οι πιο έμπειροι διπλωμάτες δεν περιμένουν πολλά από τους «ισχυρούς» της Ε.Ε., που αντιμετωπίζουν με «κυρώσεις» την Τουρκία, αλλά στερούνται κοινής στρατηγικής αντίληψης των όσων συμβαίνουν στο Αιγαίο, στην Ανατ. Μεσόγειο και στην Εγγύς Ανατολή. Ακόμα και η φιλική προς την και τη Λευκωσία, στρατιωτικά ισχυρή Γαλλία, που φαίνεται διατεθειμένη για μια ναυτική «παρέμβασή» της απέναντι στην Τουρκία, είναι διατακτική μετά τη σύγχυση που προκάλεσε στην περιοχή ο Αμερικανός πρόεδρος Τραμπ. Η πολεμική επιχείρηση του Ταγίπ Ερντογάν στη Βόρεια Συρία έχει ζαλίσει το ευρω-ατλαντικό αμυντικό σύστημα ασφαλείας.
Η ελληνική κυβέρνηση συναντά τεράστιες δυσκολίες προκειμένου να διασφαλίσει ένα διεθνώς ελεγχόμενο «φράγμα» στο Αιγαίο, καθώς οι «ροές» από τις τουρκικές ακτές διαρκώς αυξάνονται και οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι «μπερδεμένοι» μεταξύ ανησυχίας, θυμού και αμηχανίας. Παρ’ όλα αυτά, η Αθήνα δεν μπορεί παρά να επιζητεί τη μεγαλύτερη δυνατή «ανάμειξη» των Ευρωπαίων με το ελληνικό πρόβλημα, που άλλωστε συνδέεται με τον φόβο των εταίρων μπροστά στο ενδεχόμενο μιας «πλημμυρίδας» μεταναστών και προσφύγων στις χώρες της Ε.Ε.
Η Ελλάδα έχει απέναντί της έναν ισχυρό εχθρό που δεν κρύβει την επιδίωξή του να πετύχει τη γεωπολιτική συρρίκνωσή της.
Ολα τα επιμέρους προβλήματα διπλωματίας και άμυνας της χώρας περιέχουν στον πυρήνα τους τις ξεκάθαρα εχθρικές πολιτικές της Τουρκίας προς την Ελλάδα. Η κυβέρνηση δεν θα πετύχει πολλά στις συνομιλίες της με τους Ευρωπαίους, αν δεν συνδέσει ευθέως το Μεταναστευτικό και με πρόθεση της Τουρκίας να ζημιώσει την Ελλάδα αξιοποιώντας το ως «ευκαιρία» με ειδική στόχευση στο Ανατολικό Αιγαίο.
Ηδη, την τελευταία 20ετ(α. η εξωτερική πολιτική της χώρας και οι Ενοπλες Δυνάμεις της βρίσκονται αντιμέτωπες με δεδομένα τα οποία προκύπτουν από στρατηγικές επιλογές και πιέσεις περιφερειακών και παγκόσμιων δυνάμεων που κινούνται γύρω από την Ελλάδα σε περιοχές διεθνούς στρατηγικού ενδιαφέροντος. Οι γεω-στρατηγικές μεταμορφώσεις ξεκίνησαν στην Ευρώπη μετά την πτώση του Τείχους. Οι αλλαγές συνόρων και οι ανασχεδιασμοί τους ξεκίνησαν από τα Βαλκάνια και πιάνουν σήμερα έως και την ευμετάβλητη περιοχή της Εγγύς Ανατολής. Στο διάστημα αυτό, η Τουρκία οργάνωσε τις νεο-οθωμα-νικές επεκτατικές πολιτικές της στη βάση των νέων διεθνών δεδομένων. Στην οθόνη της, η Ελλάδα και η Κύπρος ως πιο «εύκολοι» στόχοι δέχθηκαν και δέχονται ακατάπαυστα έως σήμερα δυνατή πίεση. Τώρα, με το Μεταναστευτικό ως «αναπόφευκτη» παράπλευρη συνέπεια του πολέμου στη Συρία, ο ισλαμιστής πρόεδρος Ερντογάν ασκεί ασφυκτική πίεση στο Αιγαίο.
ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
Στο υπουργείο Εξωτερικών, διπλωμάτες σημειώνουν, όμως, και κάτι άλλο, στη βάση συγκεκριμένων πληροφοριών από κρατικές υπηρεσίες: Οτι η Αγκυρα με την ευκαιρία του Μεταναστευτικού ασκεί μια υπόγεια πολιτική, που στόχο έχει να ενθαρρύνει την «εμφύτευση» αλλοδαπών κοινοτήτων στα εδάφη της Ελλάδας, για τη δημιουργία κοινωνικής αναταραχής έως και «διαλυτικών» καταστάσεων, με αιχμή, βεβαίως, το μουσουλμανικό στοιχείο.
Το Μεταναστευτικό έχει, λοιπόν, για την Ελλάδα μια διάσταση που ξεπερνά τον γενικότερο ευρωπαϊκό προβληματισμό: Η Τουρκία του «Αδελφού Μουσουλμάνου» και υποστηρικτή των τζιχαντιστών Ταγίπ Ερντογάν δεν έχει σύνορα με τις χώρες της Ε.Ε., παρά μόνο με την Ελλάδα. Κανένας Ευρωπαίος εταίρος δεν απειλείται με πόλεμο από την Τουρκία κανένας εταίρος δεν έχει απέναντί του μια αποβατική δύναμη.
Η περίπτωση της Ελλάδας έχει άλλη μία μοναδικότητα, που η ελληνική διπλωματία επισημαίνει σήμερα σε Ευρωπαίους συνομιλητές της: Η χώρα μας είναι η μόνη χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης εδάφη της οποίας περιλαμβάνονται ευθέως στη νεο-οθωμανική φαντασίωση του Ταγίπ Ερντογάν ως ιστορικώς «ανήκοντα» στην Τουρκία, στο «μέγα έθνος των 300 εκατομμυρίων». Ομοίως αντιμετωπίζεται από την Αγκυρα ως «τουρκική» η Κυπριακή Δημοκρατία, επίσης χώρα-μέλος της Ε.Ε. Ετσι, η υπόθεση της Ελλάδας αποτελεί ένα σοβαρό «ειδικό» πρόβλημα εντός του «γενικού» ευρω-τουρκικού μεταναστευτικού ζητήματος.
Πηγή εφημερίδα “ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ”
