Κίνδυνο νομιμοποίησης των τουρκικών διεκδικήσεων εγκυμονούν τα «ανοίγματα» του Ελληνα πρωθυπουργού, Αλ. Τσίπρα, στην Αγκυρα
Ο Πρωθυπουργός και το επιτελείο του ΣΥΡ1ΖΑ μπορεί να ζυγίζουν τα πολιτικά πράγματα σε σχέση με τον χρονικό προσδιορισμό των εκλογών, αλλά οι διεθνείς εξελίξεις στην περιοχή μας δείχνουν ότι μπορούν να «περιμένουν». Η Ελλάδα βρίσκεται στο κέντρο ενός εύφλεκτου γεωπολιτικού χώρου, που δοκιμάζεται μεταξύ σταθερότητας και αστάθειας. Η ελληνική διπλωματία έχει πολλή δουλειά μπροστά της μετά τις «Πρέσπες» και τη συμφωνία Τσίπρα – Ερντογάν για «οδικό χάρτη» των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Και στα Δυτικά Βαλκάνια, όσο και στη γραμμή Θράκης-Αιγαίου-Αν. Μεσογείου, η Αθήνα θα πρέπει να διαχειριστεί μία σειρά υποθέσεων, στις οποίες ευθέως ή εμμέσως συναντάται με τα… σουλτανικά “βίτσια” της Τουρκίας περί των «συνόρων της καρδιάς της» και της «γαλάζιας πατρίδας». Η ελληνική εξωτερική πολιτική καλείται τώρα να αποκτήσει στρατηγικό βάθος και να ανεβάσει ταχύτητα. Οπως κι αν θέλει να ερμηνεύει υπέρ αυτού τα πράγματα προεκλογικώς ο πρωθυπουργός, μετά τα όσα προώθησε στον τομέα των υποθέσεων εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας το 2018-19, σημασία έχει σήμερα ότι μόνο μια δυναμική διπλωματία, με σχεδιασμένους στόχους και συμφέρουσες συμμαχίες, θα μπορέσει να ξεπεράσει τα τουρκικά εμπόδια που υψώνονται απέναντι στην ελληνική εξωτερική πολιτική που αναζητά λύσεις προβλημάτων και «σταθερότητα» στη διεθνή περιοχή της.
ΝΕΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Η εκτίμηση αυτή προέρχεται και από ελληνικούς και ξένους διπλωματικούς κύκλους, οι οποίοι επισημαίνουν ορισμένα νέα στοιχεία, τα οποία οφείλει να υπολογίζει σήμερα η Αθήνα για να κινηθεί αναλόγως:
Στις Βρυξέλλες σχεδιάζεται ήδη η συζήτηση μίας ενισχυμένης «ειδικής σχέσης» Ε.Ε.-Τουρκιας, που θα συνδέει σε νέα, εμπλουτισμένη όσο και «ρεαλιστική» βάση τα δύο μέρη, χωρίς ενταξιακές υποχρεώσεις της Αγκυρας. Ενδεχομένως μάλιστα να προβλέπει και αμυντικές συνεργασίες. Αυτό θα επηρεάσει άμεσα και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις – αν δεν το κάνει ήδη σήμερα, παρασκηνιακώς.
Η σύμμαχος της Ελλάδας, Ουάσινγκτον, δεν επιθυμεί πολεμικά «επεισόδια» στο Αιγαίο και στην Αν. Μεσόγειο, και αυτό σημαίνει ότι η αμερικανική διπλωματία «ενθαρρύνει» την Αθήνα για «μέτρα εμπιστοσύνης» με την Αγκυρα και, παράλληλα, προσπαθεί πάλι να ανοίξει δρόμο για κάποια «διευθέτηση» του Κυπριακού. Και στα δύο πεδία, η ελληνική πλευρά ήδη καλείται να επιδείξει «κατανόηση».
Στην υπόθεση του Αιγαίου, ο διμερής «διάλογος» με την Αγκυρα θα ξεκινήσει με την αναγκαία προϋπόθεση ότι η ελληνική πλευρά αποδέχεται τις βασικές τουρκικές θέσεις για μη αναγνώριση του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, για απουσία υφαλοκρηπίδας στα νησιά, για «γκρίζες ζώνες» νησιωτικές και όλα αυτά σε πλαίσιο διατήρησης του casus belli. Μάλιστα το Καστελλόριζο παραμένει στο κέντρο του τουρκικού ενδιαφέροντος.
Σε οποιαδήποτε συζήτηση για ζητήματα της Δ. Θράκης, η Αθήνα θα ακούει την Αγκυρα να μιλάει για «τουρκική μειονότητα» και για «ομογενείς» μουσουλμάνους στην Ελλάδα (βλ. Κω και Ρόδο) και με δεδομένη πλέον την απρόσκοπτη δραστηριότητα πολιτικών και οικονομικών παραγόντων του τουρκικού καθεστώτος στους θρακικούς νομούς.
Ολα τούτα θα εξελιχθούν με δεδομένο ότι και η Ελλάδα και η Τουρκία είναι χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ, όπως το ίδιο είναι και η νέα σύμμαχος «Βόρεια Μακεδονία», καθώς και η Αλβανία, όπου δραστηριοποιείται η Αγκυρα με τα ισλαμικά πλέγματα που υφαίνει για να δημιουργήσει «στρατηγικό βάθος» στα Δυτικά Βαλκάνια. Ας σημειωθεί ότι οι έμπειροι διπλωμάτες, που συστηματικά αγνοούνται ή παρακάμπτονται από το Μαξίμου, υποστηρίζουν ότι το γεγονός πως ο κ. Τσίπρας ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις ΗΠΑ στη στρατηγική των συμμαχιών που έχουν στηθεί στην Αν. Μεσόγειο με Ελλάδα, Ισραήλ, Αίγυπτο και Ιορδανία δεν σημαίνει ότι η Ουάσινγκτον θα «στηρίζει» αυτομάτως όλες τις ελληνικές πολιτικές στα Βαλκάνια. Οι κύκλοι αυτοί επισημαίνουν ότι με τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ πλέον, η αμερικανική πλευρά δεν θα θελήσει να χαλάσει τον ΝΑΤΟϊκό «φράκτη» αύριο, λόγω ελληνικών συμφερόντων στα Βαλκάνια. Προσθέτουν δε ότι η Ουάσιν-γκτον, παρά τα προβλήματά της στις σχέσεις με την Αγκυρα, θέλει να μένει όσο το δυνατόν πιο «κοντά» στη Συμμαχία ο Ερντογάν και ότι αυτό οφείλει να το λαμβάνει πάντοτε υπόψη της η στενή σύμμαχος, Αθήνα.
Ο Τσίπρας γνωρίζει πολύ καλά πόσο μεγάλο, αλλά και αποδοτικό, ήταν το ενδιαφέρον της διπλωματίας των ΗΠΑ για το ταξίδι του στην Αγκυρα και για την ατζέντα των συνομιλιών του με τον Ερντογάν. Μένει, λοιπόν, να διαπιστωθεί στον απομένοντα χρόνο μέχρι τις εκλογές στην Ελλάδα πώς θα διαχειριστεί ο κ. Τσίπρας το ζήτημα του «διαλόγου» του με την Τουρκία και με ποια ταχύτητα θα πορευθεί σε αυτό το πεδίο.
0 «ξένος παράγων* θα επιθυμούσε να μπουν από τον Ελληνα πρωθυπουργό κάποιες βάσεις για «μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης» και «επανεκκίνηση* των διερευνητικών συνομιλιών το επόμενο δίμηνο, πριν δηλαδή από το ενδεχόμενο διεξαγωγής βουλευτικών εκλογών. Και εννοείται ότι η περίπτωση εκλογών το φθινόπωρο δεν θα άλλαζε τη «φιλοσοφία» για μια «τακτοποίηση» των σχέσεων Αθήνας-Αγκυρας.
Πηγή εφημερίδα “ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ”
