Είναι γνωστή πανευρωπαϊκά πλέον η ιστορία με το υποτιθέμενο κοριτσάκι-προσφυγάκι στον Εβρο που το τσίμπησε σκόρπιός στη νησίδα και πέθανε και κατόπιν βγήκε κι ένας κροκόδειλος από το ποτάμι και το κατάπιε σούμπιτο. Γι’ αυτόν τον λόγο και το κοριτσάκι δεν βρέθηκε ποτές των ποτών.
Γιατί, μήπως δεν υπάρχουνε κροκόδειλοι στον Εβρο; Κάνετε λάθος. Και αλιγάτορες-προβοκάτορες υπάρχουν, ακόμα και όρκες που εργάζονται κατά του καπιταλισμού και των μονοπωλίων και υπέρ του διεθνισμού. Υπάρχουνε ΜΚΟ για τους παραποτάμιους σκορπιούς και τη διάσωσή τους – αρκεί όλα αυτά να στρέφονται κατά της Ελλάδος σύμφωνα με το παλιό άθλημα και από Μαρίες βρίσκουμε. Εξάλλου υπάρχουνε και αρκετοί κουραμπιέδες έτοιμοι να πιστέψουνε και να ανακυκλώσουν με ενθουσιασμό οποιοδήποτε ψέμα, χωρίς διασταύρωση και στοιχεία, οτιδήποτε – άσχετα κι αν αυτό εξυπηρετεί την τουρκική προπαγάνδα, ενίοτε, δε, γι’ αυτό ακριβώς.
Και τότε, στις αρχές, την πάτησε με αυτή την ιστορία ακόμα και ο «Σπίγκελ». Ναι, γιατί μη νομίζουμε πως η φήμη ενός μέσου εξυπακούει και ανάλογη προσοχή, πάντα, από τους δημοσιογράφους του – ειδικά αν κάποιοι απ’ αυτούς έχουνε και μια κάποια προκατάληψη. Αλλά εκείνο που κάνει, βέβαια, εντύπωση είναι η τραγική λεπτομέρεια με τον σκορπιό – διότι αυτός δεν βρέθηκε στον Σκορπιό του Ωνάση, αλλά σε νησίδα του Εβρου. Καραδοκούσε να βρει κάποιο κοριτσάκι για να το δαγκώσει. Και μάλλον αυτή η τραγική πτυχή τού fake news παρέσυρε αρκετούς, διότι εκείνο που κάνει αληθοφανή μιαν αφήγηση είναι η απροσδόκητη λεπτομέρεια, ή ο απρόβλεπτος ήρωας-καταλύτης, που λέμε, και που εδώ ήταν ένας κακός και θανατηφόρος σκορπιός. Αν, ας πούμε, τσιμπούσε τη Μαρία μια καραβίδα από εκείνες που αφθονούν στο ποτάμι, ή καμιά σφήκα, τότε η αφήγηση δεν θα είχε τραγικότητα, άρα και ανάλογη πειθώ-όμως όποιος επινόησε τον σκορπιό φαίνεται να έχει συγγραφικό τάλαντο και φαντάζεται πως υπό πάντα λίθον σκορπιός εύδει.
Δεν μας είπαν δυστυχώς, τότε, αν το κοριτσάκι, η μικρή Μαρία ήταν και στο ζώδιο Σκορπιός. κάτι που θα επέτεινε την τραγική της μοίρα. Ούτε δήλωσαν (τους διέφυγε) πως στις νησίδες του Εβρου οι Ελληνες έχουνε αφήσει πολλούς εκπαιδευμένους σκορπιούς για να σκοτώνουνε τους πρόσφυγες και να μην προλαβαίνουνε να μπούνε στην Ελλάδα – όπως, ας πούμε, οι Ρώσοι χρησιμοποιούνε τα λεγάμενα «πολεμικά δελφίνια» που τα φορτώνουνε με βόμβες και τα αμολάνε εναντίον αντιπάλων πλοίων. Ετσι κι εμείς έχουμε σκορπιοθετήσει όλες τις νησίδες, μάλιστα τελευταίως αφήσαμε και πολλά φίδια, οχιές, αστρίτες και βόες του Αμαζόνιου στα νησάκια του ποταμού ενώ ήδη παράλληλα εκπαιδεύουμε και αλιγάτορες που έφερε ο Αλέξης από τη Βραζιλία μετά τη συνάντησή του με τον Λούλα, με τον οποίο έχουμε και συγγένειες, εφόσον, νέος, εκπαιδεύτηκε ως Μαοϊκός στην Αλβανία του Χότζα – κατά τις ένδοξες εποχές του αλβανού τουρίστα.
(Ρε, μανία με τη Λατινική Αμερική που έχουνε μερικοί άνθρωποι – δεν τους αρέσει η Βιέννη, εντυπωσιάζονται ακόμα από τις φαβέλες και από τα μπλουζάκια με τον Τσε).
Τελικά η Μαρία (όπως και η Ηλιάννα, κάποτε) δεν βρέθηκε. Ποιος ξέρει ποιο τέρας του ποταμού την κατάπιε. Αλλά δεν βρέθηκε ούτε καν ο σκορπιός, που αν είχε συλληφθεί και ομολογούσε το δάγκωμα θα υπήρχε τουλάχιστον
κάποια έγκυρη μαρτυρία και θα ενδιαφέρονταν τότε όχι μόνο ο «Spiegel», αλλά και το «National Geographic», το οποίο επίσης πληροφορούμε πως στο βουνό Χορτιάτης της Θεσσαλονίκης κυκλοφορεί ένα σπάνιο είδος σαύρας με την επιστημονική ονομασία Stelio-Stelio, χωρίς όμως να έχει σχέση με τον Καζαντζίδη.
Με την ευκαιρία να θυμίσω πως δεν ήταν η πρώτη φορά στην Ιστορία που οι σκορπιοί και τα φίδια παίρνουνε μέρος σε εθνικές, προσφυγικές και πολεμικές διαμάχες, εφόσον πρώτοι οι αρχαίοι Ελληνες και οι Βυζαντινοί χρησιμοποίησαν οχιές και άλλα δηλητηριώδη ερπετά τα οποία εκσφενδόνιζαν με καταπέλτες στα καταστρώματα των αντίπαλων καραβιών προκαλώντας πανικό στους στρατιώτες των εχθρών – η άγρια φύση και η οικολογία μπήκανε, δηλαδή, νωρίς στο πολιτικό παιχνίδι και ο σκόρπιός του Εβρου είναι η πιο πρόσφατη εμπλοκή αρθρόποδου σε συνοριακή διαμάχη.
Τυχαίνει, παρεμπιπτόντως, να είμαι Σκορπιός με ωροσκόπο Σκορπιό, και έχω κάποια συνομιλία με το είδος – βέβαια στην εν γένει, τερατολογική προπαγάνδα μπλέκονται συχνότατα και άλλες ταξιανθίες, όπως γάιδαροι που πετάνε, ελέφαντες που κάνουνε άλμα επί κοντώ (και ρεκόρ αγώνων), και παγετώνες στην Πέλλα. Πού το περίεργο; Μήπως, πια, δεν κατεβαίνουνε αγριογούρουνα στο Πανόραμα και στην Πεντέλη, ενώ οι πόλεις γέμισαν με αγριανθρωπους, με Μπαγκς(ε) Μπάνι και τα σύνορα με ΜΚΟ;
Λέτε να κάνουμε κι εμείς μια ΜΚΟ για την προστασία της ερωτικής ζωής της γαρίδας στον ποταμό Εβρο – βέβαια, μπορεί να μην έχει εκεί γαρίδες (μήπως έχει σκορπιούς;) αλλά αυτό δεν παίζει κανέναν ρόλο. Ποιος το ξέρει, εξάλλου; Ου γαρίδασι τι ποιούσι. Σημασία έχει να πέσει κανένα φράγκο, να βοηθούμε ολίγον και τους Τούρκους, να γίνουμε μια Κιβωτός της κάθε μικρής μελλοντικής Μαρίας που μπορεί να την τσιμπήσει κανένας σκόρπιός με ωροσκόπο γαλέο.
Του Γιώργου Σκαρμπαδώνη
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ
