Αύξηση του εισοδήματος των αγροτών, που μπορεί να ανέλθει έως και το 200%, φέρνουν τα νέα αρδευτικά έργα μέσω ΣΔΙΤ. Η αύξηση αυτή θα προέλθει τόσο από την εξοικονόμηση νερού και ενέργειας και ταυτόχρονα την αξιοποίηση νέων, σύγχρονων αρδευτικών τεχνικών, όσο και από τη δυνατότητα που δίνει στους παραγωγούς η ύπαρξη επαρκών ποσοτήτων ποιοτικού νερού για να στραφούν σε νέες καλλιέργειες, υψηλής προστιθέμενης αξίας, όπως είναι οι δενδρώδεις, σε περιοχές που τώρα είναι ξερικές.
Το παράδειγμα των καλλιεργειών στη ζώνη αρμοδιότητας του ΤΟΕΒ Ταυρωπού, στον κάμπο της Θεσσαλίας, όπου πρόκειται να υλοποιηθεί το πρώτο εμβληματικό έργο μέσω ΣΔΙΤ στο πλαίσιο του προγράμματος «Υδωρ 2.0», είναι ενδεικτικό: Στα 115.000 στρέμματα που καλλιεργούνται και αρδεύονται από τον ΤΟΕΒ σήμερα μόνο το 1,5% αφορούν καλλιέργειες υψηλής αξίας (όπως δέντρα και αμπέλια). Κι αυτό γιατί, ενώ στην περιοχή υπάρχει καλής ποιότητας επιφανειακό νερό, το υφιστάμενο αρδευτικό δίκτυο είναι πεπαλαιωμένο (χρονολογείται από τη δεκαετία του 1960), με αποτέλεσμα, παρά τη συντήρηση που γίνεται, να χάνεται ένα σημαντικό μέρος του νερού λόγω της εξάτμισης, της ανεξέλεγκτης ροής και των διαρροών. Επιπρόσθετα, οι καλλιέργειες σήμερα αρδεύονται με τη μέθοδο της κατάκλισης, που ήταν προσφιλής για τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, αλλά είναι χαμηλής απόδοσης – δεν υπερβαίνει το 50%. Δηλαδή, στα 100 λίτρα νερού τα φυτά απορροφούν λιγότερα από τα 50 λίτρα. Παράλληλα, δημιουργούνται και περιβαλλοντικά προβλήματα, με αιχμή τη νιτρορρύπανση.
Με το νέο, σύγχρονο, κλειστό δίκτυο που θα κατασκευαστεί και χωρίς καμία επιπλέον επιβάρυνση για τους αγρότες:
- Η εξοικονόμηση νερού πρόκειται να ανέλθει τουλάχιστον στο 35% συγκριτικά με αυτό που χρησιμοποιείται σήμερα, ενώ οι απώλειες κατά τη μεταφορά θα εκμηδενιστούν.
- Οι παραγωγοί θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν καινούργια συστήματα άρδευσης, όπως η στάγδην άρδευση, στα οποία η απόδοση ανέρχεται στο 95%, δηλαδή από τα 100 λίτρα νερού τα φυτά απορροφούν τα 95.
ΥΨΗΛΟΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗΣ
Εκτός από τους παραγωγούς, τα καινούργια αρδευτικά έργα μέσω ΣΔΙΤ συνεπάγονται μεγάλα οφέλη και για τους οργανισμούς διαχείρισης του νερού που χρησιμοποιείται στην άρδευση, τους ΤΟΕΒ. Χωρίς καμία επιβάρυνση, αφού τα έργα (πληρωμές διαθεσιμότητας) θα πληρώνονται από τον κρατικό προϋπολογισμό, οι ΤΟΕΒ που θα εξακολουθήσουν να έχουν τη διαχείριση του αρδευτικού νερού και μετά την ολοκλήρωση των έργων θα έχουν με το «καλημέρα» σημαντική εξοικονόμηση πόρων από:
- Το κόστος συντήρησης, που επωμίζονται σήμερα αυτοί και πλέον θα το αναλάβει η ανάδο-χος κοινοπραξία.
- Την εξοικονόμηση νερού και ενέργειας.
- Την αντιμετώπιση του -οξύτατου στις περισσότερες περιπτώσεις- προβλήματος των στρατηγικών κακοπληρωτών, που υπολογίζονται στο 30% του συνολικού αριθμού των αρδευτών.
Υπολογίζεται ότι σήμερα ένας στους τρεις αγρότες-αρδευ-τές δεν πληρώνει συστηματικά τα τέλη άρδευσης, με αποτέλεσμα οι ΤΟΕΒ να μην μπορούν με τη σειρά τους να αποπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, κυρίως προς τους παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας, με αποτέλεσμα κάθε καλοκαίρι να τους «κόβουν» το ρεύμα και να δημιουργούνται πάρα πολλά προβλήματα. Με τα νέα έργα οι υδροληψίες θα ελέγχονται ηλεκτρονικά και από απόσταση μέσω του νέου, υψηλών ταχυτήτων Διαδικτύου των Πραγμάτων (Internet of Things). Για να αρδεύσει, δηλαδή, κάθε παραγωγός, θα ενημερώνεται με μήνυμα στο κινητό του και η βάνα θα ανοίγει ηλεκτρονικά και για όσο διάστημα έχει καθοριστεί με βάση τον αριθμό στρεμμάτων και το είδος της καλλιέργειας. Ετσι, ο αριθμός των στρατηγικών κακοπληρωτών πρακτικά θα εκμηδενιστεί.
Παράλληλα, τα αρδευτικά έργα μέσω ΣΔΙΤ έχουν υψηλό συντελεστή απόδοσης για τις εταιρείες – κοινοπραξίες που θα αναλάβουν την κατασκευή και διαχείρισή τους για διάστημα 25-30 ετών. Τα έργα προβάλλουν ελκυστικά, καθώς έχουν κοστολογηθεί με βάση τις τιμές σήμερα στην αγορά και συνυπολογίζοντας τις βασικές εκτιμήσεις για την πορεία του πληθωρισμού. Παράλληλα, το κόστος συντήρησης δεν επηρεάζεται παρά ελάχιστα από το κόστος των πρώτων υλών, άρα, ακόμα και σε περίπτωση που οι τιμές τους κινηθούν έντονα ανοδικά στο μέλλον, δεν αναμένεται να επηρεάσουν τη βιωσιμότητα των συμβάσεων παραχώρησης.
Πηγή: Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ
