Του Παύλου Σ. Μιχαηλίδη
Οι κουβέντες και δημόσιες συζητήσεις για τα 2-3 θέματα που μονοπωλούν την επικαιρότητα εδώ και 3-4 εβδομάδες πολλές από σχετικούς και άσχετους. Σχετικούς είτε γιατί έχουν το απαιτούμενο γνωστικό υπόβαθρο είτε γιατί έχουν οι ίδιοι βιωματική εμπειρία του γεγονότος στο οποίο αναφέρονται.
Εμβόλια, σχετικοί, άσχετοι, ειδικοί, μη ειδικοί και αυτοχριζόμενοι παντογνώστες συζητούν ατελείωτα, μπερδεύοντας τον κόσμο ακόμα περισσότερο. Έχοντας ζήσει το πώς είναι να έχεις νοσήσει από covid, όχι μόνο εγώ αλλά με την σειρά όλη η οικογένεια, εδώ και ελάχιστα 24ωρα μπορώ άνετα να πω το εξής, ναι δεν μας προστάτεψε από το να νοσήσουμε το εμβόλιο αλλά αν δεν είχαμε εμβολιαστεί πιθανότατα δεν θα το ξεπερνούσαμε τόσο ελαφριά. Δεδομένο αυτό βιωματικά πλέον όχι θεωρητικά.
Ουκρανία, αναλύσεις επί αναλύσεων, έχουν λιώσει πολλά πληκτρολόγια για να γραφτούν αναλύσεις, καταλύσεις και εγκεφαλικές «παραλύσεις». Ήρθε ο ηρωικός Έλληνας Πρόξενος κ. Ανδρουλάκης και ξεκίνησε λέγοντας μία αλήθεια, σκληρή και αδυσώπητη. Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι μία σφαγή με τυφλά χτυπήματα και δεν είναι για ποσταρισματα στο facebook.
Τελεία και παύλα από τον τελευταίο Ευρωπαίο Διπλωμάτη στην περιοχή, αυτό που είπε το είδε, το έζησε, το μύρισε, το φοβήθηκε γιατί ήταν εκεί. ΕΚΕΙ, ΕΚΕΙ, ΕΚΕΙ, όχι εδώ ή αλλού. Είχε προσωπική εικόνα, άμεση, βιωματική. Τόσο δύσκολα που όπως ομολόγησε δεν γνώριζε ποιες ήταν οι δύο οικογένειες που τον φιλοξένησαν, έκρυψαν ενώ έφευγε.
Ζούμε σε πολύ δύσκολες μέρες και ώρες. Πληροφορίες από παντού, συνεχώς, χωρίς έλεγχο της αξιοπιστίας τους κι ωστόσο τις υιοθετούν κάποιοι, δυστυχώς πολλοί, άκριτα. Δεν είναι κακό, το αντίθετο μάλιστα, να έχουμε άποψη, γνώμη αλλά από αυτό μέχρι να θεωρούμε εαυτούς ειδικούς, η απόσταση είναι έτη φωτός.
Ας ενώσουμε τις ευχές μας, τις προσευχές μας να τελειώσει αυτό που συμβαίνει γιατί χάνονται ζωές, χάνονται παιδιά, νέοι, γέροι, άνδρες και γυναίκες και αυτό δεν μπορεί να το θεωρούμε δίκαιο ή άδικο ανάλογα με την εθνικότητα τους. Το τί πραγματικά έγινε και έφτασαν τα πράγματα εδώ θα το μάθουν οι επόμενες γενιές, όχι η δικιά μας.
Χαιρετισμούς στην οικογένεια, υγεία σε όλες και όλους.
Παύλος Σ. Μιχαηλίδης
