Του Παύλου Σ. Μιχαηλίδη
Ειρήνη υμίν, χαλαρώστε αδέρφια και πάρτε το λίγο αλλιώς γιατί θα τρακάρουμε.
Ζούμε σε μια εποχή που τα γεγονότα είναι καταιγιστικά και μαζί με αυτά η πληροφόρηση για αυτά λόγω των αναρίθμητων πηγών πληροφόρησης στις οποίες έχει ο καθένας μας εύκολη κι άμεση πρόσβαση.
Ο όγκος των πληροφοριών που δεχόμαστε σε σχέση με τον όγκο των πληροφοριών που μπορούμε να επεξεργαστούμε είναι σαν να προσπαθούμε να πιούμε νερό με την χούφτα μας από κρουνό της πυροσβεστικής.
Χωρίς να έχουμε… έχουμε όχι έχετε, γιατί κι εγώ είμαι σε αυτό το παιχνίδι, πάντα γνώσεις για ένα θέμα που εμφανίζεται στην επικαιρότητα, προβαίνουμε σε αναλύσεις επί του θέματος υιοθετώντας άκριτα όποια άποψη πέσει στα χέρια μας. Κι άντε αυτό παλεύεται, εκείνο που δεν παλεύεται είναι η ξαφνική πώρωση.
Δεν σηκώνουμε κουβέντα για αυτά που λέμε και αντε να αντιδρούμε όταν μας λένε μία αντίθετη άποψη αλλά αυτό το πράγμα να διαχωρίζονται οι υπέρ και κατά της άποψης μας. Να βάζουμε κόσμο και ντουνιά στο ίδιο τσουβάλι επειδή απλά διαφωνούν ή γιατί βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά από ότι εμείς και τους στολίζουμε με τόσα κοσμητικά επίθετα που υπάρχει ένα τουλάχιστον για κάθε γράμμα του αλφαβήτου ΔΕΝ ΠΑΛΕΥΕΤΑΙ.
Η πολιτική μου τοποθέτηση γνωστή και σταθερή από τότε που η Νεκρά Θάλασσα ακόμη χαροπάλευε αλλά ο Κωνσταντίνος Σημίτης ως προεδρεύων της ΕΕ την εποχή που ξέσπασε η «καταιγίδα της ερήμου» είχε πει «δεν ασχοληθήκαμε με όσα μας χωρίζουν αλλά με αυτά που μας ενώνουν» και κράτησε ενωμένη την ΕΕ ενώ 350 κανάλια έξω από την αίθουσα της συνεδρίασης της συνόδου κορυφής περίμεναν την ανακοίνωση της διάλυσης της. Εμπρός στον έτσι που χάραξε ο τέτοιος λοιπόν.
Χαιρετισμούς στην οικογένεια, υγεία σε όλες και όλους.
Παύλος Σ Μιχαηλίδης.
