Δεν έχω γνώση για άλλες χώρες ούτε για το πρωτόκολλο προσέγγισης κατειλημμένης δημόσιας τουαλέτας αλλά στην Ελλάδα ακόμα και σε αυτό δεν απαντούμε «κατειλημμένη» στο χτύπημα της πόρτας αλλά φωνάζουμε «ΑΛΛΟΣ».
Ακόμα και σε μία τόσο προσωπική υπόθεση, αποκλειστικά προσωπική δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη αλλά την «πασάρουμε» σε «Άλλον» λες και δεν ξέρουμε ότι είμαστε εμείς. Τελικά φαίνεται ότι ένας μεγάλος και άνισος αγώνας είναι να αποδεικνύει ο καθένας μας ότι δεν είμαστε ο «Άλλος» αφού στην Ελλάδα μονίμως φταίνε «οι Άλλοι». Άλλοι πηγαίνουν και ψωνίζουν από την γειτονική χώρα, σκουμπριά, σκούπες και κεμπάπ. Έχοντας την ψευδαίσθηση ότι γλυτώνουμε χρήματα, λες και τα καύσιμα που καταναλώνουν είναι δωρεάν. Αυτή είναι η βραχυπρόθεσμη ζημιά μας.
Η μεσομακροπόθεσμη είναι μεγαλύτερη και όχι μόνο σε μας τους ίδιους αλλά και στον περίγυρο μας και ας μην το καταλαβαίνουμε άμεσα. Η συνέχιση της λειτουργίας των τοπικών καταστημάτων δίνει υπεραξία στην περιοχή που ζούμε, δεν έχουμε γείτονες ανέργους, περισσότερους από όσους έχουμε ήδη. Το να μην εξάγουμε χρήματα σε γείτονες με το «λιανοπούλι» δεν χάνει ΦΠΑ, έσοδα η δικιά μας οικονομία και κυρίως δεν ενισχύουμε οικονομικά κάποιον που δεν ξέρουμε πώς χρησιμοποιεί τους οικονομικούς πόρους που του προσφέρουμε, ελαφριά την καρδιά, εμείς.
Η ελευθερία στην κίνηση ανθρώπων και εμπορευμάτων είναι μία κατάκτηση, μία κατάσταση η οποία όμως θέλει μια αυτοσυγκράτηση για συγκεκριμένους λόγους. Δεν είναι οι άλλοι που πρέπει να δείξουν αυτή την αυτοσυγκράτηση αλλά εμείς οι ίδιοι.
Μη μας κουνάς το δάχτυλο ρε Μιχαηλίδη, εσύ τί κάνεις?
Ε εγώ δεν έχω περάσει ποτέ τα σύνορα προς εκεί. Όταν λέω ποτέ εννοώ ποτέ για πολλούς λόγους που δεν είναι της παρούσης. Παρόλα αυτά δεν λέω αυτά που λέω από θέση ισχύος, αντίθετα το λέω γιατί ζω από φίλους, γνωστούς και συνεργάτες αυτή την αγωνία του επαγγελματία, του μαγαζάτορα που ξέρει τί συμβαίνει. Λύσεις υπάρχουν και δεν θα παίξω τον ρόλο του «σοφού γέροντα της φυλής» λέγοντας ποιες είναι αυτές γιατί θα μπλέξουμε σε μία μεγάλη κουβέντα με πολλά νομικά στοιχεία και δεν είναι ο στόχος αυτός.
Ο στόχος είναι ένας, ας μην είμαστε οι άλλοι που φταίνε πάντα ας είμαστε αυτοί που βοηθάμε στην μείωση αν όχι εξάλειψη του προβλήματος όχι βάζοντας απλά ένα λιθαράκι αλλά μη βάζοντας το κλειδί στην μίζα για εκεί.
Χαιρετισμούς στην οικογένεια, υγεία σε όλες και όλους.
Παύλος Σ Μιχαηλίδης
