Αρχική » Ο φράκτης, η Πρόεδρος και τα «στενά κοστούμια»

Ο φράκτης, η Πρόεδρος και τα «στενά κοστούμια»

από statusradio.gr
0 σχόλιο

Ηταν σαν το ενσταντανέ να διέγειρε την παλέτα όλων των αρνητικών συναισθημάτων. Κάποιος «λυπήθηκε βαθύτατα», άλλος ένιωσε «ντροπή» απέναντι στο «αποκρουστικό» θέαμα, ένας τρίτος διέκρινε «νοσηρότητα». Τα υπόλοιπα τα ανέλαβαν οι Ερινύες των σόσιαλ μίντια. Τι έλειπε, είπαν, από το ενσταντανέ; Ενα πορτοκαλί περουκίνι. Δεν ήταν η Κατερίνα Σακελλαροπούλου αυτή που βλέπαμε στον Εβρο, ήταν ο Ντόναλντ Τραμπ στο Μεξικό. Και κάπως έτσι μια εθιμοτυπική επίσκεψη στα στρατιωτικά φυλάκια των συνόρων απέκτησε ασύμμετρο πολιτικό περιεχόμενο ή, ακόμη χειρότερα, ασύμμετρη πολιτική ενσάρκωση. Δεν διεγέρθηκε μόνο η παλέτα των συναισθημάτων, ενεργοποιήθηκε και η πινακοθήκη των τεράτων. Σας πέφτει βαρύς ο Ντόναλντ Τραμπ; Εχουμε Βίκτορ Ορμπαν. Εχουμε Αντώνη Σαμαρά.

Η «αποδραματοποίηση» του φόντου

Η αλήθεια είναι πως δεν είναι εύκολο να αποκαθάρει κανείς το στιγμιότυπο μπροστά στον φράκτη από τον συμβολισμό του. Μπορεί όμως να επιχειρήσει να αποδραματοποιήσει το γεγονός. Ανθρωπος που γνωρίζει όσο λίγοι τα της Προεδρίας λέει πως το φόντο ήταν τυχαίο. Ο θεσμός είναι φωτογενής και στην Πρόεδρο ζητήθηκε απλώς μια φωτογραφία – ακόμη μια φωτογραφία από τις πολλές που της ζητούν στις περιοδείες της. Η πόζα επομένως δεν ήταν μια δήλυιση για το παρόν, ήταν ένα αναμνηστικό για το μέλλον εκείνων που υπηρέτησαν στα σύνορα είτε ως συνοριοφύλακες και στρατιωτικοί είτε ως μέλη της Frontex.

Κυβερνήσεις έρχονται, ο φράκτης μένει

Αν όμως ισχύει πως στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που λέγονται χωρίς να γίνονται και άλλα που γίνονται χωρίς να λέγονται, τότε δεν θα δυσκολευόταν κανείς να επιλέξει την κατηγορία στην οποία ανήκει ο φράκτης. Τον φτιάχνουμε, αλλά δεν το λέμε. Είναι εκεί, αλλά δεν τον δείχνουμε. Υπάρχει, αλλά δεν φωτογραφιζόμαστε. Ο φράκτης, από αυτή την άποψη, είναι αόρατος. Είναι ωστόσο αυτή η αορατότητα που μπορεί να κάνει στα μάτια κάποιων ορατή την υποκρισία. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έφυγαν, ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε, η ΝΔ ξαναήρθε, αλλά ο φράκτης έστεκε πάντα εκεί. Καμία κυβέρνηση δεν αμφισβήτησε τη χρησιμότητά του, κανένα κόμμα δεν υποσχέθηκε προεκλογικά την πτώση του. Τι νόημα έχει να λέει σήμερα ένας πρώην υπουργός πως «δεν προσφέρει καμία προστασία από την τουρκική επιθετικότητα, αλλά λειτουργεί ως προπύργιο αντπιροσφυγικής και αντιμεταναστευτικής υστερίας και ως συμβολική επιβράβευση ρατσιστικών και εθνικιστικών στερεοτύπων;».

Η υποψία του οξύμωρου παραμένει

Ακόμη κι έτσι, όμως, παραμένει η υποψία του οξύμωρου. Η ίδια η Πρόεδρος, που προέρχεται από την κοινωνία των πολιτών και προωθεί με σθένος μια προοδευτική κοινωνική ατζέντα, φωτογραφίζεται μπροστά από έναν φράκτη γεμάτο από αρνητικές συνδηλώσεις. Η ίδια, και ενώ η Εκκλησία αδυνατούσε ακόμη να συγχρονιστεί με τους περιορισμούς της πανδημίας, έσκυβε και ασπαζόταν θρησκευτικές εικόνες. Δεν μπορεί ασφαλώς να ξέρει κανείς εάν η Πρόεδρος είναι ρέκτης της θρησκευτικής εθιμοτυπίας ή εάν διακατέχεται από κάποιο βαθύτερο θρησκευτικό συναίσθημα. Μπορεί όμως να αναρωτηθεί: Μήπως είναι μια Πρόεδρος πάντων των ακροατηρίων; Ή μήπως είναι το φάντασμα ενός πρώην Προέδρου, συντηρητικού και αδιαμφισβήτητου ρέκτη ενός εθνικού και θρησκευτικού λυρισμού, που την κατατρύχει; Και αν «απολογείται» σε ένα κοινό ή ένα «σύστημα» που την περιμένει στη γωνία για να της χρεώσει έλλειψη εθνικού φρονήματος και χαλαρή σχέση με την ορθόδοξη παράδοση; Τι έκανε, τελικά, στον φράκτη; Υπέβαλλε τον εαυτό της σε εξετάσεις εθνικής νομιμοφροσύνης;

Το λάθος της αντιπαράθεσης

Διανοητής με τον οποίο συνομίλησε «Το Βήμα» πιστώνει στην Πρόεδρο μια «αίσθηση αντιπροσώπευσης» αυτού που είναι «η υπαρκτή χώρα». Σύμφωνα με αυτή την ανάγνωση. η Κατερίνα Σακελλαροπούλου προσπαθεί να συνδυάσει αυτό που οριζόταν παλαιότερα ως εθνικό ακροατήριο με μια δραστηριότητα σε επίκαιρα θέματα αιχμής, όπως είναι το περιβάλλον, η ισότητα, οι έμφυλες ταυτότητες. Το λάθος που θα έκανε κανείς εδώ, σημειώνει ο ίδιος, θα ήταν να δει αντί παραθετικά τη μια ατζέντα προς την άλλη. Δεν είναι, με άλλα λόγια, δυο Ελλάδες που συμβολίζονται, η μία εναντίον της άλλης. Και μάλλον θα «στένευε» τον θεσμό όποιος χώρος ή όποιο ακροατήριο προσδοκά έναν ανώτατο πολιτειακό παράγοντα σια μέτρα της δικής του ατζέντας. Οποιος θα ήθελε να ράψει στην Πρόεδρο το δικό του κοστούμι.

Είναι κάτι που επισημαίνει πολιτικός αναλυτής από τον χώρο της πάλαι ποτέ ανανεωτικής Αριστερός. Ο φορέας του θεσμού, λέει, έχει την υποχρέωση να συντονίζεται με τον πολιτικό και κοινωνικό μέσο όρο. «Είναι Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όχι πρόεδρος του ΚΚ Εσωτερικού. Και το λέω εγώ που πιστεύω πως το ΚΚ Εσωτερικού είναι ό,τι καλύτερο έχει υπάρξει. Αναγνωρίζω όμως πως η πολιτική και κοινωνική του κουλτούρα είναι μειοψηφική και δεν μπορεί να την υπηρετεί ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας». Το συμπέρασμα είναι πως για την πλειονότητα των πολιτών η επίσκεψη ενός πολιτικού στον φράκτη είναι απολύτως φυσική. Και η δουλειά του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι να συνθέτει αυτό που είναι η ελληνική πραγματικότητα.

Η Τουρκία και ένα δεύτερο συμπέρασμα

Υπάρχει όμως και ένα δεύτερο συμπέρασμα. Και αυτό είναι πως θα υπάρχουν πάντα ενσταντανέ σε αυτή την πορεία που θα ενοχλούν. Που θα «μπατάρουν». «Το θέμα είναι να μην τα απομονώνει κανείς, αλλά να δει πώς εγγράφονται μέσα στη συνέχεια» λέει έμπειρος παρατηρητής. Θα πρέπει ενδεχομένως να δει και πώς εγγράφονται και στο ευρύτερο γεωπολιτικό περιβάλλον. «Μην ξεχνάμε το αναθεωρητικό και νεοϊμπεριαλιστικό πλαίσιο στην Τουρκία του Ερντογάν» εξηγεί. «Μπορεί το αντιεθνικιστικό κέντρο να ενοχλείται από τέτοιες εικόνες, αλλά δεν γίνεται να αντιμετωπίσει κανείς τη σημερινή Τουρκία με τους όρους μιας διαφορετικής, πιο ευνοϊκής συγκυρίας. Είναι μια επιλογή που καταγγέλλεται ως “δεξιοποίηαη “, αλλά δεν είναι αυτό. Είναι η αναγνώριση ενός νέου πεδίου της πραγματικότητας».

Μπορεί να το πει κανείς και διαφορετικά. Να επισημάνει τη διαφορά προτού κάνει συνειρμούς με το πορτοκαλί περουκίνι. Στον Εβρο δεν είναι ο τραμπικός εγωισμός της ευζωίας που κάνει το «τείχος» να στέκεται στη θέση του. Και στην Αθήνα είναι τα ακροατήρια με τα στενά κοστούμια που υψώνουν συνεχώς νέα «τείχη».

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

Διαβάστε επίσης

Αφήστε ένα σχόλιο

* Με τη χρήση αυτής της φόρμας συμφωνείτε με την αποθήκευση και το χειρισμό των δεδομένων σας από αυτόν τον ιστότοπο.

7ο χλμ. Αλεξανδρούπολης – Συνόρων
(απέναντι από το αεροδρόμιο)
Τ.Θ.: 1609
Τ.Κ.: 681 00, Αλεξανδρούπολη
Τηλ. Κέντρο: 25510 33000
e-mail: info@statusradio.gr

Κατεβάστε το Status Radio 94.2:

Μείνετε Ενημερωμένοι

Εγκαταστήστε τον Status Radio στην συσκευή σας