Το φαινόμενο που καταγράφουμε δεν είναι σημερινό. Το ίδιο θλιβερό και βλαχομπαρόκ θέαμα το ζούμε εδώ και δεκαετίες. Με όλες τις κυβερνήσεις και απ όλα τα κόμματα που εξουσίασαν το γκουβέρνο.
Την Τετάρτη πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου της Μητρόπολης Αλεξανδρούπολης εκδήλωση για την παρουσίαση του εξαιρετικού βιβλίου του Λ. Τσινταράκη για την Αλεξανδρούπολη με αφορμή τον εορτασμό των 100 χρόνων από την ενσωμάτωση της Θράκης στον εθνικό κορμό. Η παρουσία του Υπουργού Εξωτερικών Ν. Δένδια, οδήγησε σε καταστάσεις πομπώδους και αυτοαναφορικού ύφους από τα τοπικά «στελέχη» της Νέας Δημοκρατίας και κάποιους πρόθυμους παντός καιρού.
Αναφερόμαστε στην γνωστή και καραγκιοζίστικη απόπειρα που κατέβαλαν οι κομματικοί αξιωματούχοι, όλων των βαθμίδων, να πάρουν θέση στο κάδρο της δημοσιότητας που παρήγαγε η παρουσία ενός υπουργού. Ο συνωστισμός, τα σπρωξίματα και η αγωνία τους να δουν την φάτσα τους δίπλα στον υπουργό, ήταν η κορυφαία έκφραση της αβάσταχτης ελαφρότητας που χαρακτηρίζει όλα τα κομματικά «κοράκια». Σαν τα μικρά παιδιά έκαναν θόρυβο για να τους προσέξει ο υπουργός. Ν’ αποσπάσουν την ματιά του, το χαμόγελο του, το χτύπημα στην πλάτη και φυσικά το μέγιστο έπαθλο, μια χειραψία. Αχρείαστοι παρατρεχάμενοι, που έστελναν το απελπισμένο μήνυμα τους. Είμαι κι εγώ εδώ, έτοιμος για τους επόμενους διορισμούς σε δημόσιους οργανισμούς .Τι περισσότερο έχουν από εμένα οι Κώστηδες και οι Βαγγέληδες δηλαδή; Και μέσα σ’ αυτήν την κομματική επιπολαιότητα και ρηχότητα, πρωταγωνιστές είναι πάντα σταθερά κάποιοι γνωστοί τύποι. Με κυρίαρχο τον αυτοδιοικητικό από την «ιστορική πρωτεύουσα», την Βήρα.
Δ.Π.Δ
