Ήταν τα χρόνια της … «γύψινης» επταετίας, που ο Πατακός είχε καλέσει δημοσιογράφους του διεθνούς τύπου στην Ένωση Συντακτών για μια συνέντευξη. Οι «Χουνταίοι» τότε αντιμετώπιζαν την πίεση των ξένων δημοσιογράφων, για τους περιορισμούς στην διακίνηση ιδεών, πολύ περισσότερο αν δεν ταίριαζαν με τις δικές τους! Σε μια «δύσκολη» ερώτηση ενός πιεστικού δημοσιογράφου, ο Πατακός αντέδρασε εκνευρισμένος επικρίνοντας τον ερωτώντα, με τη γνωστή φράση: «Η ερώτησις, δεν ήτο καλή καθόλου»!
Περίπου 50 χρόνια μετά, στον μετεκλογικό αυτοδιοικητικό Έβρο, εμφανίστηκαν φαινόμενα που θυμίζουν πολύ την εκνευρισμένη φάτσα του Πατακού εκείνης της εποχής. Νεόκοποι «αυτοδιοικητικοί», Δήμαρχοι και Δημοτικοί Σύμβουλοι, αντιμετωπίζουν τις δημοσιογραφικές ερωτήσεις που δεν τους βολεύουν, έχοντας μόνο δύο αφετηρίες. Την απειρία (ή ασχετοσύνη) τους και την διαρκή ζαλάδα που προκαλεί αλαζονεία, από το κρασί της βραδιάς της νίκης τους. (Ακόμη «γιορτάζουν αυτοί!).
Χαρακτηρίζουν τις δύσκολες ερωτήσεις, που δεν συνήθισαν να δέχονται…, «πονηρές», «κατευθυνόμενες», ακόμη και … πληρωμένες (από ποιόν άραγε;)!!! Δεν «τολμούν» να το πουν την ώρα που δέχονται τις «δύσκολες» ερωτήσεις, αλλά αργότερα, όταν νιώθουν την ανάγκη να απολογηθούν στους φίλους τους που σχολιάζουν αρνητικά τις επιδόσεις τους στις συνεντεύξεις. Όταν μάλιστα δυσκολεύονται να κατατάξουν τις … δύσκολες ερωτήσεις στις προαναφερόμενες κατηγορίες, τα ρίχνουν στον Δημοσιογράφο, που ήταν … «ειρωνικός», χωρίς να ξέρουν καν τι εννοούν! Είναι ο αιφνιδιασμός που ένιωσαν, όταν δεν περίμεναν μια ερώτηση που τους ξάφνιασε δυσάρεστα. Πριν αρχίσουν λοιπόν να τους ειρωνεύονται οι ψηφοφόροι τους, (γιατί τα έκαναν θάλασσα), χαρακτηρίζουν «ειρωνικό» τον Δημοσιογράφο, μήπως και προκαλέσουν των οίκτο των φίλων τους!
Λοιπόν:
- Δημοσιογραφία, είναι ότι ΔΕΝ θέλει η εκάστοτε εξουσία να δημοσιοποιηθεί! Τα άλλα, είναι απλώς δημόσιες σχέσεις που κοστολογούνται και πληρώνονται σε οργανωμένα γραφεία που παρέχουν τέτοιες υπηρεσίες.
- Δουλειά του δημοσιογράφου είναι να αποκαλύψει με οποιοδήποτε πρόσφορο και ερευνητικό τρόπο, την αλήθεια. Είτε αιφνιδιάζοντας τον συνομιλητή του, με ερωτήσεις που δεν περιμένει, είτε αναδεικνύοντας τις αντιδράσεις του στον προφορικό ειδικά λόγο, που προδίδουν την προσπάθειά του να κρύψει την αλήθεια πίσω από καταφανώς ανόητες δικαιολογίες!
- Η άρνηση ενός πολιτικού να ανταποκριθεί στην πρόσκληση ενός δημοσιογράφου, είναι βεβαίως δικαίωμα του πολιτικού αλλά δεν είναι ταυτόχρονα και εμπόδιο στον δημοσιογράφο, στην καταγραφή της είδησης ή στο δικαίωμα του σχολίου. Ούτε και μπορεί να αποτελεί μέσο απαγόρευσης στην πληροφόρηση που είναι προνόμιο διαχείρισης στα χέρια ενός πολιτικού. Το μόνο που μπορεί να κάνει ένας πολιτικός που θέλει να αποφύγει έναν δημοσιογράφο με «δύσκολες ερωτήσεις», είναι να … κάνει τον «θυμωμένο»! Σαν τα μικρά παιδιά που σταυρώνουν τα χέρια στο στήθος και σου γυρνάνε την πλάτη! Για τα παιδιά, μόνο αγάπη! Για τους «θυμωμένους» πολιτικούς… ξύδι!!!
- Νεόκοποι αυτοδιοικητικοί, απαιτούν (και καλά κάνουν), όχι μόνον να λένε ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΝ στις συνεντεύξεις τους, όπως άλλωστε δικαιούνται και επιβάλλεται, αλλά να έχουν λόγο, ακόμη και στον τίτλο που θα μπει εκ των υστέρων στην συνέντευξή τους. Συχνά τηλεφωνούν για να διαμαρτυρηθούν (μην το κάνετε ποτέ σ’ εμένα προσωπικά, γιατί θα χάσετε χρόνο άδικα. Απλώς θυμώστε μου και μη μου μιλάτε! Το προτιμώ!), ή σχολιάζουν στην … «φεϊσμπουκιέρα» τους (sic, ευχαριστώ!), ότι ο τίτλος είναι … «ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΟΣ»!!! Σχεδόν ένα βήμα πριν την κατηγορία για … «αποπλάνηση ανηλίκου» δηλαδή! Απέλπιδες και άτεχνες προσπάθειες είτε για να μαζέψουν τις κοτσάνες που τους ξέφυγαν, είτε για να καλύψουν την κενότητα του λόγου και των επιχειρημάτων τους. Κάποιοι εξ αυτών μάλιστα το τερμάτισαν, αναλαμβάνοντας και πρωτοβουλίες υπεράσπισης του αρχηγού τους, γράφοντας ότι «ο τίτλος είναι παραπλανητικός (σιγά ρε Κλουζώ) και ότι ο Δήμαρχος μια χαρά τα είπε»! Μόνο που τελικά, η αναλογία είναι μεν ΜΙΑ χαρά, αλλά έχει και ΔΥΟ τρομάρες, που δεν τις παρατήρησε από την πολύ χαρά, ο … σπάτουλας δημοτικός σύμβουλος. Έτσι νομίζει ότι προσφέρει καλές υπηρεσίες στους συνδημότες του, γλύφοντας τον Δήμαρχό του!
ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΜΕΝΟΥΣ
Δεν υπάρχουν «δύσκολες ερωτήσεις» για έναν πολιτικό που πιστεύει αυτό που κάνει και ακολουθεί την πολιτική που περιέγραψε και υποσχέθηκε προεκλογικά με συνέπεια και εντιμότητα. (Εντιμότητα… you know?)
Δεν υπάρχουν «έξυπνες απαντήσεις», επίσης! Υπάρχουν μόνον ΑΛΗΘΙΝΕΣ απαντήσεις! Αν δεν τις έχετε, μην τις δίνετε! Κάντε τον «θυμωμένο» που λέγαμε προηγουμένως, και ΜΗΝ μας μιλάτε καθόλου! Κάθε άλλη προσπάθειά σας, θα μας κάνει να πιστεύουμε ότι … μας «ειρωνεύεστε»! Και επειδή θα σας έχουμε καταλάβει, θα το κάνουμε κι εμείς!
Ναι, αλλά ΕΣΕΙΣ θα έχετε αρχίσει πρώτοι!
Σταύρος Αποστολίδης
ΥΓ1: Και όποιος στο παραπάνω κείμενο, βρήκε υπονοούμενα για τον …«στόμα έχω και μιλιά δεν έχω» Δήμαρχο Αλεξανδρούπολης, που έχει παγιοποιήσει την τακτική αυτή, κατάλαβαν μόνο τα εύκολα. Να ψάξει και στον δικό του κόρφο για ψήλους, γιατί πρέπει ν’ αρχίσει να ψηλιάζεται…
ΥΓ 2: Δεν έχω καμία διάθεση να κάνω μαθήματα σε κανέναν και μην βιαστούν ορισμένοι να αναγνωρίσουν σ’ αυτό το κείμενο την αλαζονεία που τους βολεύει για να κρύψουν από πίσω τη δική τους. Κάνω αποκλειστικά αυτή τη δουλειά 30 χρόνια τώρα με σταθερότητα. Άλλαξα όλο κι όλο 4 εργοδότες και κανένας δεν με απέλυσε ποτέ. Αν δεν πιάσουν οι κατάρες ορισμένων, έχω σκοπό να συνεχίσω για άλλα 30 (τρομάρα μου!), γιατί αυτή είναι η δουλειά μου! Η πολιτική, δεν είναι δουλειά. Και η εντολή που πήραν από τους ψηφοφόρους τους έχει συγκεκριμένη διάρκεια. 4 χρόνια! Μόνο! Χαιρετίσματα!
