Στις 24 Νοεμβρίου «πλήθος» αγανακτισμένων πολιτών (κάποια στιγμή καλό θα είναι οι λεκτικοί φετιχισμοί ν’ αντικατασταθούν με πιο ακριβείς προσδιορισμούς όπως δεκάδες, εκατοντάδες ή χιλιάδες γιατί η λέξη πλήθος μόνο υπαρξιακή αμηχανία δείχνει) συγκεντρώθηκαν στο τελωνείο των Κήπων για να διαμαρτυρηθούν για το ανησυχητικό φαινόμενο των προσφύγων και μεταναστών που σαρώνει την Ελλάδα.
Ο εκπρόσωπος-ιθύνων νους-καθοδηγητής (ο ίδιος χαρακτηρίζει την σημερινή Δημοκρατία της χώρας «κοινοβουλευτική χούντα») της διαμαρτυρίας στον αχαλίνωτο «πύρινο» λόγο του κατέληξε με την ευχή «Ο Θεός της Ελλάδας μαζί μας».
Η ρητορική βεβαιότητα του εμπνευστή της μάζωξης μου προκάλεσε ανησυχίες για τις γνώσεις μου. Υπάρχει Θεός της Ελλάδας και δεν τον γνωρίζω? Ποια είναι τα χαρακτηριστικά και οι ιδιότητες του? Στις κρίσιμες στιγμές του Έθνους όπως στις ήττες του ή στους εμφύλιους σπαραγμούς του απουσιάζει η κάνει το ρεπό του? Σε ποιους ναούς τον λατρεύουν οι πιστοί του? Ποια είναι η δογματική θεολογία του? Ελπίζω ο κινηματίας των Κήπων να μην διακινεί την άποψη ότι ο Θεός των Χριστιανών είναι αυτός τον οποίο αναφέρει. Γιατί τότε θα υπάρχει τεράστιο πρόβλημα με την αυθαιρεσία και την προβληματική του.
Για να ξεκαθαρίσει μέσα του τις έννοιες τον προτρέπουμε να διαβάσει το άρθρο του Μητροπολίτη Δημητριάδος Ιγνατίου με τίτλο «Υπερασπίζοντας την ανθρωπιά». Κερδισμένος θα βγει.
