Η ΕΝΔΕΔΕΙΓΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΠΙΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΣΚΕΙ Η ΑΓΚΥΡΑ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΚΑΙ Η «ΚΑΥΤΗ ΠΑΤΑΤΑ» ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Στο πλαίσιο των πιέσεων που ασκεί η Τουρκία στην Ελλάδα, τις τελευταίες εβδομάδες άνοιξε και πάλι τη στρόφιγγα του Μεταναστευτικού. Ετσι γίναμε μάρτυρες μαζικών αποβάσεων παράνομων μεταναστών στη Λέσβο και σε άλλα ελληνικά νησιά, ενώ σημαντικές ροές εμφανίστηκαν και στην ευαίσθητη περιοχή της Θράκης.
Υπό το βάρος των εντυπώσεων που δημιούργησαν αυτές οι μαζικές αφίξεις παράνομων μεταναστών, η κυβέρνηση συγκάλεσε πριν από λίγες μέρες ΚΥΣΕΑ, προκειμένου να αποφασίσει έκτακτα μέτρα για το Μεταναστευτικό. Μέσω των επτά μέτρων που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, επιχειρεί έμμεσα να αυξήσει τον ρυθμό αποχώρησης μεταναστών από τη χώρα και κυρίως να αποσυμφορήσει τα νησιά του Αιγαίου. Μεταφέροντας έναν αριθμό μεταναστών στην ενδοχώρα, ανακουφίζει προσωρινά τα νησιά, αλλά αυτούς που μεταφέρει στο εσωτερικό, τους θέτει εκτός συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας (δεν υπάρχει σχετική αναφορά στη συμφωνία, αλλά έτσι την ερμηνεύουν και η Ε.Ε. και η Τουρκία). Ουσιαστικά, δηλαδή, τους εγκαθιστά επ’ αόριστον στην Ελλάδα. Οι πρακτικές αυτές όχι μόνο δεν λύνουν το Μεταναστευτικό, αλλά τελικά προωθούν αυτό που επιδιώκει η Τουρκία, δηλαδή την εγκατάσταση μεταναστών σε όλη την ελληνική επικράτεια.
ΟΙ ΔΥΟ ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ
θα πρέπει να επισημαίνουμε ότι όσον αφορά το Μεταναστευτικό, υπάρχουν δύο βασικοί ρυθμοί:
Ο ένας είναι ο ρυθμός εισροής των παράνομων μεταναστών και προσφύγων στην Ελλάδα. Οποιος ελέγχει αυτόν τον ρυθμό, είναι αυτός που ασκεί πολιτική. Εν προκει-μένω, αυτός είναι η Τουρκία.
0 δεύτερος ρυθμός είναι ο ρυθμός αποχώρησης των παράνομων μεταναστών από την Ελλάδα. Εκείνος που ελέγχει μόνο αυτόν τον ρυθμό, είναι απλώς διαχειριστής. Η Ελλάδα πασχίζει να ελέγξει αυτόν τον ρυθμό και άρα προσπαθεί να είναι ένας διαχειριστής.
Από τα παραπάνω έπεται ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει μεταναστευτική πολιτική. Είναι μόνον ένας παθητικός δέκτης, ο οποίος προσπαθεί να διαχειριστεί το πρόβλημα. Ακόμη και αυτό όμως το κάνει σπασμωδικά, όταν η ένταση των μεταναστευτικών ροών την υποχρεώνει να δείξει ότι αντιδρά.
Η Ελλάδα δεν μπορεί όμως να παραμένει μια ανοχύρωτη χώρα απέναντι στον υβριδικό μεταναστευτικό πόλεμο που έχει εξαπολύσει εναντίον της η Τουρκία. Ετσι η παρούσα κυβέρνηση καλείται να αναλάβει τις ευθύνες της και να ασκήσει με θάρρος μια συγκροτημένη μεταναστευτική πολιτική. Μια πολιτική η οποία θα υπηρετεί πρώτα τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα της Ελλάδας και στη συνέχεια θα βοηθά όσους πραγματικά δικαιούνται ανθρωπιστική βοήθεια στα μέτρα των δυνατοτήτων της χώρας.
Η ΠΡΟΤΑΣΗ
Μια τέτοια μεταναστευτική πολιτική θα πρέπει:
- Να περιορίσει ή να απαγορεύσει τη δράση όσων ΜΚΟ δεν λειτουργούν σε αυστηρά ανθρωπιστικό πλαίσιο. Ειδικότερα, πρέπει να απαγορευτεί άμεσα η δράση των ΜΚΟ που λειτουργούν καταχρηστικά (ή ακόμη και σε συνεργασία με κυκλώματα λαθροδιακινητών), και, βεβαίως, όσων
ΜΚΟ λειτουργούν ως εκτελεστικοί βραχίονες υπηρεσιών τρίτων χωρών. - Να δημιουργήσει ένα πλέγμα αντικινήτρων, ώστε οι παράνομοι μετανάστες να πάψουν να θεωρούν την Ελλάδα εύκολη πύλη σε έναν παράδεισο δωρεάν παροχών. Επί παραδείγματι, μπορεί να δηλωθεί ρητώς (όπως π.χ. στην Αυστραλία) ότι όποιος εισέρχεται στην Ελλάδα παράνομα δεν θα τύχει επιδομάτων και δεν θα λάβει ποτέ ελληνική υπηκοότητα. Μια τέτοια πρακτική θα αποκαταστήσει τη λειτουργία των συνόρων, αφού η παράνομη διάβασή τους θα έχει μόνιμες συνέπειες.
- Να θέσει σε λειτουργία, ειδικά για τους παράνομους μετανάστες, κλειστά προαναχωρησιακά κέντρα, τα οποία θα τελούν υπό ελληνική διοίκηση, αλλά τα έξοδα σίτισης, περίθαλψης κ.λπ. θα καλύπτονται από διεθνείς οργανισμούς (ΟΗΕ, Ε.Ε.). Υποστήριξη θα μπορούν επίσης να παρέχουν διεθνείς οργανώσεις (π.χ., Ερυθρά Ημισέληνος) ή διάφορες καθαρά ανθρωπιστικές ΜΚΟ. Σε περιπτώσεις που το ελληνικό κράτος θα πρέπει να αποσυμφορήσει τα νησιά του Αιγαίου, οι μεταφορές να μη γίνονται στην ενδοχώρα, αλλά σε εγκαταστάσεις δεύτερης γραμμής, που μπορούν να βρίσκονται και σε μη κατοικημένα νησιά.
- Να περικόψει ή να σταματήσει την άμεση παροχή χρημάτων σε μετανάστες και πρόσφυγες, ώστε να σταματήσει η διάχυση των χρημάτων
αυτών στις τοπικές κοινωνίες των νησιών του Αιγαίου. Έτσι θα υποχρεωθούν να αναστείλουν τη λειτουργία τους διάφοροι μηχανισμοί παροχής υπηρεσιών, νομικών συμβούλων και διάφορα κυκλώματα εκμετάλλευσης του Μεταναστευτικού, τα οποία έχουν δημιουργηθεί στα νησιά. - Να συντομευτούν οι διαδικασίες χορήγησης ασύλου με την εισαγωγή ορισμένων αυτοματισμών. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι για τους υπηκόους κάποιων χωρών (που και ο ΟΗΕ δεν τους αναγνωρίζει apriori καθεστώς προσφύγων) θα μπορούσαν τα αιτήματα ασύλου να απορρίπτονται πρωτοβαθμίως. Για παράδειγμα, δεν είναι δυνατόν ένας μετανάστης απ’ το Μπαγκλαντές να διασχίζει 4-5 χώρες, στις οποίες δεν υπάρχει πόλεμος (ούτε στη δική του), για να εμφανιστεί στα ελληνικά νησιά και να δηλώσει πρόσφυγας. Το ίδιο ισχύει και για πολλές άλλες από τις δεκάδες χώρες προέλευσης των μεταναστών που φθάνουν στην Ελλάδα.
- Να υποβάλει στην Ε.Ε. ένα πρόγραμμα διαχείρισης του Μεταναστευτικού, το οποίο θα περιλαμβάνει ενισχυμένη χρηματοδότηση για επιδοτούμενες επιστροφές των παράνομων μεταναστών στις πατρίδες τους. Επίσης, θα πιέζει για διακρατικές συμφωνίες με τις χώρες προέλευσής τους, ώστε οι τελευταίες να τους δέχονται όταν απελαύνονται.
Πηγή εφημερίδα “Strategies & politics”
