Στον «αέρα» η νέα καμπάνια, λόγω οφειλών προς αγρότες και έλλειψης προσωπικού.
Γ παράταση ζωής μέχρι τις εκλογές, j με τον λογαριασμό να πληρώνεται από την Τράπεζα Πειραιώς, I προβλέπει το κυβερνητικό σχέδιο για την πολύπαθη Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης. Μετά τους πειραματισμούς διαδοχικών υπουργών και διοικήσεων, οι οποίοι όχι μόνο δεν οδήγησαν στην εξυγίανση ή έστω στην πώληση των περιουσιακών στοιχείων της βιομηχανίας, αλλά αντίθετα τη φόρτωσαν με επιπλέον ζημιές, ενεργοποιούνται πλέον οι λύσεις ύστατης ανάγκης, οδηγώντας με μαθηματική ακρίβεια σε πλήρες λουκέτο και του τελευταίου εργοστασίου της και σε αφανισμό της τευτλοκαλλιέργειας στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με πληροφορίες, υπό αυτές τις συνθήκες νέα καμπάνια δεν πρόκειται να υπάρξει, καθώς έπρεπε λόγω συμβατικής υποχρέωσης να εξοφληθούν οι αγρότες μέχρι 31/12/2018 για την περσινή σοδειά (1,7 εκατ. ευρώ), αλλά και να πληρωθούν για παλαιότερες οφειλές (800 χιλ. ευρώ).
Ακόμα και να πληρωθούν όμως οι εν λόγω υποχρεώσεις, πάλι το εναπομείναν εργοστάσιο της ΕΒΖ δεν θα μπορεί να λειτουργήσει, καθώς ήδη
έχει εκπονηθεί σχέδιο ώστε οι μισοί εκ των 210 εργαζομένων της ΕΒΖ να μεταταχθούν στο Δημόσιο και οι άλλοι στο προσυνταξιοδοτικό πρόγραμμα, ενώ παραμένουν απλήρωτοι εδώ και τέσσερις μήνες, με το συνολικό ποσό που έχουν λαμβάνειν να αγγίζει τα 2 εκατ. ευρώ.
Πρόκειται για προσωπικό εξειδικευμένο, το οποίο εκτιμάται ότι είναι αδύνατον να αντικατα-σταθεί εντός της καμπάνιας 2019/2020.
Μπορεί να πουληθεί;
Μετά το «φιάσκο» της Innovation Brain, που αποδείχθηκε ότι δεν είχε την πραγματική διάθεση ή τα κεφάλαια για να αποκτήσει μέσω της πτωχευτικής διαδικασίας τα βασικά στοιχεία ενεργητικού της ΕΒΖ, παράγοντες της αγοράς εκτιμούν ότι για την ΕΒΖ Ελλάδας αποκλείεται να εμφανιστεί σοβαρός επενδυτής.
Ενδιαφέρον αντίθετα ενδέχεται να υπάρξει για τα εργοστάσια της Σερβίας, τα οποία συνεχίζουν να διατηρούν μια μικρή αξία, λόγω της προστασίας της ζάχαρης στη χώρα.
Η αξία θεωρείται «μικρή», γιατί η παραγωγή τους είναι πολύ μεγαλύτερη από την κατανάλωση της Σερβίας και η επιπλέον ποσότητα πωλείται στις πρώην γιουγκοσλαβικές χώρες και στην ΕΕ.
Μετά την κατάργηση όμως των ποσοστώσεων -1/10/17-, τα εργοστάσια της Σερβίας δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τις ζαχαροβιομηχανίες της ΕΕ. με αποτέλεσμα να έχουν ζημίες πουλώντας στις χώρες αυτές.
Επομένως δυσκόλεψαν τα πράγματα πάρα πολύ και για τη Σερβία.
Ο μόνος που μπορεί να αγοράσει τα εργοστάσια της Σερβίας είναι ο κ. Κόστιτς της Σουνόκο. Πρόκειται για επενδυτή γνωστό στη χώρα μας από τις προσπάθειες που είχε κάνει την προηγούμενη διετία και απέβησαν άκαρπες.
Το τίμημα αυτή τη φορά εκτιμάται ότι σε καμία περίπτωση δεν θα είναι μεγαλύτερο των 25 εκατ. ευρώ που είχε τεθεί την προηγούμενη φορά από την Πειραιώς.
Ο κ. Κόστιτς έχει δηλώσει, σε κάθε περίπτωση, ότι άμεσα θα κλείσει το ένα εργοστάσιο από τα δύο και τον ενδιαφέρει μόνο η Τσρβένκα. Από τα πέντε δε εργοστάσια που κατέχει στη Σερβία (Bac, Kovacica, Teto Senta, Vrbas, Pecinci) λειτουργεί μόνο τα δύο τελευταία.
Με αυτά τα δεδομένα, σχεδόν μονόδρομο αποτελεί η κάλυψη της ενδιάμεσης χρηματοδότησης που θα χρειαστεί η ΕΒΖ έως ότου κατατεθεί και εγκριθεί από το πτωχευτικό δικαστήριο η αίτηση εξυγίανσης από την Τράπεζα Πειραιώς.
Το σχέδιο προβλέπει την αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 106 δ του πτωχευτικού κώδικα, με την εξής όμως ιδιαιτερότητα: ελλείψει στρατηγικού επενδυτή, τα βασικά περιουσιακά στοιχεία της ΕΒΖ θα περιέλθουν στην τράπεζα μέσω εταιρειών ειδικού σκοπού. Ως αντάλλαγμα η τράπεζα θα διαγράψει μέρος των απαιτήσεών της, που ξεπερνούν σήμερα τα 164 εκατ. ευρώ.
Επιπλέον η Πειραιώς προτίθεται να ιδρύσει τρεις οντότητες SPV (Εταιρείες Ειδικού Σκοπού): μία για τη Σερβία, μια δεύτερη για τις ελληνικές μονάδες και μια τρίτη για τα ακίνητα. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, υπήρχε διάσταση απόψεων μεταξύ της τράπεζας και ίου υπουργείου, καθώς το Υπουργείο Ανάπτυξης θέλει να συμπεριλάβει ίο εργοστάσιο στο Πλατύ στο SPV των σερβικών εργοστασίων, προκειμένου να εξασφαλίσει τη συνέχιση της παραγωγής ζάχαρης στην Ελλάδα.
Η Τράπεζα Πειραιώς είναι αρνητική σε αυτή την προοπτική, αλλά κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος πώς θα τελειώσει αυτό.
Η καμπάνια 2018/19 Μπορεί η μεγάλη ζημιά για την ΕΒΖ να έγινε στην καμπάνια 2017/2018, πρώτη χρονιά μετά την κατάργηση των ποσοστώσεων όταν και
κατέρρευσαν οι διεθνείς τιμές της ζάχαρης, την κατάσταση όμως δεν κατάφερε να βελτιώσει ούτε κατ’ ελάχιστον η καμπάνια 2018/19, η οποία ήταν η χειρότερη από ποτέ στην ΕΒΖ Ελλάδας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το εργοστάσιο στο Πλατύ λειτούργησε μόνο μερικές ημέρες και από περίπου 10.000 στρέμματα με τεύτλα παρήχθπ μια ποσότητα ζάχαρης περίπου 4.000 τόνων. Το δε κόστος της ζάχαρης που παρήχθη ήταν ανυπολόγιστο. »
Η ζάχαρη αυτή πωλήθηκε ως επί το πλείστον στην αλυσίδα σούπερ μάρκετ Σκλαβενίτη σε τιμή χωρίς τη συσκευασία και τα μεταφορικά περίπου 400 ευρώ/τόνο. Επομένως εκτιμάται ότι θα εισπραχθούν περίπου 1.600.000 ευρώ, όσα είναι και τα οφειλόμενα στους αγρότες για την εν λόγω καμπάνια.
Προς την κατεύθυνση να πληρωθούν οι αγρότες βοηθάει και η νέα τετράμηνη παράταση που έδωσε το Μονομελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης από τους πιστωτές, εν όψει της κατάθεσης σχεδίου εξυγίανσης στο πλαίσιο του Πτωχευτικού Κώδικα/άρθρο 106.
Ερωτηματικό και μεγάλη εκκρεμότητα αποτελεί και η εξόφληση της Συνεταιριστικής Τράπεζας Σερρών, που πλήρωσε την τευτλοπαραγωγή την προηγούμενη χρονιά με δάνειο ύψους 7,2 εκατ. ευρώ και είναι απλήρωτη κατά το μεγαλύτερο μέρος της, καθώς από το ενέχυρο των 22.000 τόνων που είχε μπει ως αντίκρισμα μόνο ένα μικρό μέρος επέστρεψε στα ταμεία της τράπεζας.
Πηγή: Agricola
