Ο αδερφός μου είναι στη φυλακή, το ίδιο κι ένας ανιψιός μου, αλλά και ο σύζυγος της αδερφής μου. Αν έμενα στην Τουρκία, θα ήμουν κι εγώ στη φυλακή. Η ζωή μακριά από την πατρίδα είναι δύσκολη, αλλά τουλάχιστον στη Θεσσαλονίκη είμαι ασφαλής». Ο 41χρονος Σαμπαχαντίν Τοπράκ ήταν καθηγητής Αγγλικών, σε δημόσιο σχολείο, στην Κωνσταντινούπολη. Τον Μάιο του 2017 πέρασε τα σύνορα του Εβρου και κατέθεσε αίτημα για άσυλο από την Ελλάδα, όπως έχουν κάνει σχεδόν 6.000 συμπατριώτες του, από την απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Ταγίπ Ερντογάν και έπειτα. Σήμερα μένει σε ένα μικρό διαμέρισμα που έχει νοικιάσει στην
περιοχή του Χαριλάου και, αναμένοντας την έκβαση του αιτήματός του, αναπολεί τις ημέρες που στην Τουρκία μπορούσε να εργαστεί και να εκφραστεί ελεύθερα. Ο ίδιος συμμετείχε σε ένα συνδικάτο καθηγητών, τα μέλη του οποίου είχαν φοιτήσει στα σχολεία του ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν. Αυτό ήταν και το «έγκλημά» του. «Ενάμιση μήνα μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα, την 1η Σεπτεμβρίου του 2016, με ενημέρωσαν ότι απολύομαι από τη δουλειά μου. Εκτοτε, η ζωή στην Τουρκία έγινε αφόρητη», λέει ο Σ. Τοπράκ, σημειώνοντας πως ήταν αδύνατον να βρει μια νέα δουλειά. «Αισθανόμουν την πίεση της κοινωνίας οι γείτονες που ήξεραν ότι απολύθηκα, σταμάτησαν να έχουν σχέσεις με εμένα. Την ίδια περίοδο μπήκαν στη φυλακή οι συγγενείς μου. Ηταν πολύ δύσκολη η κατάσταση, κάποιοι φίλοι θέλησαν να με βοηθήσουν, αλλά φοβόντουσαν ότι θα αντιμετωπίσουν και αυτοί προβλήματα. Στην ουσία, δεν θα μπορούσα ποτέ να εργαστώ ξανά», δηλώνει ο Τούρκος καθηγητής Αγγλικών.
Ρεκόρ
Σύμφωνα με τα επίσημο στατιστικά στοιχεία από την Ελληνική Υπηρεσία Ασύλου, συνολικά 5.822 Τούρκοι υπήκοοι έχουν καταθέσει αίτημα για πολιτικό άσυλο, από τον Ιούλιο του 2016 και έπειτα. Το 2018 είναι έτος ρεκόρ των σχετικών αιτήσεων, καθώς μέχρι τον περασμένο Οκτώβριο είχαν κατατεθεί συνολικά 3.807, έναντι 1.826 για το σύνολο του 2017. Πλέον, οι Τούρκοι βρίσκονται στην πέμπτη θέση της λίστας με τους υπηκόους χωρών που κάνουν αιτήσεις διεθνούς προστασίας στην Ελλάδα, πίσω μόνο από Σύρους Αφγανούς Ιρακινούς και Πακιστανούς. Οι εκτιμήσεις αναφέρουν ότι τα αιτήματα ασύλου από Τούρκους στη χώρα
μας φέτος θα ξεπεράσουν τις 4.500. Ακόμη, θεωρείται βέβαιο ότι ο συνολικός αριθμός των υπηκόων της γειτονικής χώρας που έχουν περάσει την τελευταία διετία από την Ελλάδα είναι πολύ μεγαλύτερος καθώς αρκετοί Τούρκοι μένουν για ένα μικρό χρονικό διάστημα στη χώρα μας και έπειτα καταθέτουν αίτημα ασύλου σε άλλο ευρωπαϊκό κράτος στο οποίο μεταβαίνουν παράνομα.
Από όλους αυτούς ο Σ. Τοπράκ είναι ο πρώτος που έχει δεχθεί να μιλήσει επωνύμως και να φωτογραφηθεί. Ο ίδιος αναφέρει ότι δεν φοβάται, καθώς στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί άλλοι συμπατριώτες του που η κυβέρνηση Ερντογάν θεωρεί ως πολύ μεγαλύτερους «εχθρούς» από εκείνον. «Μόνο στη Θεσσαλονίκη ζουν σήμερα πάνω από 500 Τούρκοι που έχουν αιτηθεί άσυλο λόγω της κατάστασης στην Τουρκία. Αρκετοί είναι εδώ με τις οικογένειές τους ενώ οι περισσότεροι είναι στην Αθήνα. Μάλιστα, υπάρχουν άνθρωποι που έχουν υποστεί βασανιστήρια όταν βρέθηκαν υπό κράτηση», τονίζει ο 41 χρονος που χαρακτηρίζει «δικτάτορα» τον Πρόεδρο της Τουρκίας. «Εχουν δίκιο όσοι λένε ότι ο Ερντογάν είναι δικτάτορας. Ολοι οι δικτάτορες όμως έχουν το ίδιο τέλος. Προσωπικά, δεν είμαι αι-
σιόδοξος για το μέλλον της Τουρκίας. Ολα πάνε προς το χειρότερο τα τελευταία δύο χρόνια. Είναι πολύ δύσκολο για μια κοινωνία να κατηγορούνται ξαφνικά τόσες χιλιάδες άνθρωποι ως υποστηρικτές της απόπειρας πραξικοπήματος». Για το κίνημα του Γκιουλέν, που στην Τουρκία σήμερα διώκεται ως τρομοκρατική οργάνωση, ο Σ. Τοπράκ επισημαίνει πως έχει να κάνει αποκλειστικά με τη θρησκεία και την εκπαίδευση. «Βοηθούσε παιδιά να αποκτήσουν πρόσβαση στην παιδεία, ενώ έδινε και υποτροφίες για τα πανεπιστήμια. Οσοι είχαν πάει στα σχολεία του κινήματος έχουν σήμερα χάσει τη δουλειά τούς. Μιλάμε για χιλιάδες δικαστικούς καθηγητές και στρατιωτικούς. Ομως όλοι αυτοί είναι αδύνατον να έχουν σχέση με το πραξικόπημα».
Αναμένοντας την απόφαση της υπηρεσίας ασύλου, ο Σαμπαχαντίν αρκείται σήμερα να ζει με ένα μικρό βοήθημα που λαμβάνει από την Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και από τις αποταμιεύσεις του. «Υπάρχουν και κάποιοι φίλοι από το εξωτερικό που με βοηθούν κάποιες φορές. Ομως εγώ θέλω να εργαστώ ξανά και να μάθω ελληνικά. Ειλικρινά αισθάνομαι τυχερός που βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη».
Πηγή εφημερίδα “Realnews”
