Σαν χθες, στις 12 Αυγούστου του 1923, πραγματοποιήθηκαν τα επίσημα εγκαίνια της Νέας Ορεστιάδας. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, 900 οικογένειες μετέφεραν στο νέο τους τόπο ό,τι μπόρεσαν από τα υπάρχοντά τους, αφήνοντας πίσω τους την πατρογονική τους εστία, το Κάραγατς, βιώνοντας με αυτόν τον τρόπο το αφόρητο συναίσθημα της προσφυγιάς.
Αυτοί οι άνθρωποι, μέσα στη δυστυχία τους, κλήθηκαν εκ του μηδενός να δημιουργήσουν μία νέα πόλη και να αρχίσουν μία νέα ζωή έχοντας στη διάθεση τους ελάχιστα εφόδια. Και τα κατάφεραν.
Τα κατάφεραν επειδή σε εκείνες τις κρίσιμες στιγμές επέδειξαν ένα εξαιρετικά σημαντικό χαρακτηριστικό, την αλληλεγγύη. Η Νέα Ορεστιάδα ήταν και τόπος συνάντησης πολιτισμών. Σε μία ταραγμένη εποχή που ο εθνικισμός βρισκόταν στο απόγειό του, ήταν μία νεότευκτη πολιτεία που λειτούργησε διαφορετικά από τις υπόλοιπες στα πρώτα βήματά της, καθώς κατά τη διάρκεια της γοργής ανάπτυξής της οι Έλληνες, οι Αρμένιοι και οι Εβραίοι, πρώτοι κάτοικοι της πόλης μας, δώσανε όλοι μαζί ένα λαμπρό παράδειγμα αρμονικής συνύπαρξης πολιτισμών.
Ζώντας σήμερα σε μία περίοδο που ο εθνικισμός και η μισαλλοδοξία επιστρέφουν δριμύτερα στο προσκήνιο, ακόμα και στην περιοχή μας, μία αναδρομή στην πρώιμη ιστορία της πόλης μας έχει ιδιαίτερα διδακτικό χαρακτήρα, φωτίζοντας πτυχές της που δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και από τις οποίες θα πρέπει να παραδειγματιζόμαστε.
