Τις προηγούμενες ημέρες ανακοινώθηκε το ποσό που θα διατεθεί για τις Αμυντικές Εξοπλιστικές Δαπάνες μέχρι το 2019 στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής: 2,5 δις. ευρώ
Δηλαδή κάθε χρόνο η Ελλάδα θα δαπανά κατά μέσο όρο 600 εκατομμύρια ευρώ υπέρ των Ενόπλων Δυνάμεων
Δεν αποφασίζουμε καλύτερα να διαλύσουμε τον στρατό; Φθηνότερα θα μας έρθει και δεν θα κοροϊδευόμαστε πως δήθεν διαθέτουμε ένοπλες δυνάμεις
ΟΧΙ.
Η διατήρηση του αξιόμαχου των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων είναι απαραίτητη, μέσα στο καζάνι που βράζει της Ανατολικής Ευρώπης και Ανατολικής Μεσογείου.
Έχοντας σύνορα με χώρες που δεν ενδιαφέρονται για την ομαλή συνύπαρξη και την καλή γειτονία, είμαστε αναγκασμένοι να ξοδεύουμε πολλά χρήματα ώστε να διατηρούμε μια πανίσχυρη δύναμη αποτροπής. Το κάνουμε όμως;
Τα καλά νέα έρχονται για το Πολεμικό Ναυτικό το οποίο θα κληθεί να υπερασπίσει την ΑΟΖ όταν αυτή ανακηρυχθεί. Τα 3 υποβρύχια type-214 που σαπίζουν στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά φαίνεται πως θα πέσουν στη θάλασσα σύντομα.
Σε λίγους μήνες, πρώτο θα παραδοθεί το Πιπίνος (S121). Θα ακολουθήσουν το Ματρώζος (S122), το εκσυγχρονισμένο Type 209/1200 Ωκεανός (S-118) και το Κατσώνης (S123) ως το τέλος του 2016. Έτσι η δύναμη των υποβρυχίων θα ανέλθει στα 11 υποβρύχια, αριθμός οριακά ικανός για την κάλυψη της τεράστιας Ελληνικής ΑΟΖ και των οικονομικών συμφερόντων που απορρέουν από αυτήν.
Επίσης φαίνεται πως προχωράει και το θέμα των νέων πυραυλακάτων τύπου Ρουσσέν που βρίσκονται στα Ναυπηγεία της Ελευσίνας. Η πρώτη θα παραδοθεί εντός του 2014 και η δεύτερη εντός του 2015.
Για το θέμα των νέων φρεγατών (FREMM) καλύτερα να μην μιλήσουμε τώρα, καθώς είναι ένα άλλο μεγάλο ζήτημα που έχει πάει πολύ πίσω και δεν φαίνεται να προχωράει
Όσον αφορά την Πολεμική Αεροπορία, εκεί τα πράγματα είναι στάσιμα. Σε άρθρο μας στην ΝΕΒΡΟ News το 2010 είχαμε επισημάνει την καθυστέρηση στην απόφαση για απόκτηση μαχητικού αεροσκάφους τέταρτης γενιάς, ικανό να καλύψει τις ανάγκες της χώρας. Βρισκόμαστε πια στο 2014 και τίποτα δεν έχει αλλάξει. Αντίθετα ο αεροπορικός στόλος γερνάει, με αποτέλεσμα τα παλαιότερα αεροσκάφη να βαδίζουν προς απόσυρση, τα νεότερα να μην εκσυγχρονίζονται, ενώ δεν γίνεται καμία κίνηση για το Νέο Μαχητικό Αεροσκάφος.
Μιλώντας με άνθρωπο που γνωρίζει καλά το θέμα, η προσωρινή λύση φαίνεται πως είναι ο εκσυγχρονισμός στην ΕΑΒ όλων των F-16 σε επίπεδο advance με χρήση ραντάρ AESA και link-16 και η ταυτόχρονη παραγγελία κάποιων νέων μονάδων για αναπλήρωση των απωλειών. Έτσι θα επιτευχθεί ένας ομογενοποιημένος στόλος 150-160 προηγμένων αεροσκαφών, τρίτης γενιάς.
Τι θα γίνει όμως με τα Τουρκικά F-35 που είναι πέμπτης γενιάς και ήδη έχουν παραγγελθεί από τους γείτονες; Πως θα τα αντιμετωπίσουμε;
Σύμφωνα με πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες, τα F-35 δεν είναι πια stealth, αρκεί να χρησιμοποιεί κανείς Ρωσικά ή Κινεζικά όπλα!!! Επομένως, θα πρέπει να στραφούμε στην Ρωσική αγορά, που είναι και φθηνότερη!!!
Η ισορροπία στο Αιγαίο τα τελευταία 25 χρόνια επιτεύχθηκε με τη χρήση των Γαλλικών Mirage 2000. Καθώς η προμήθεια Rafale (τέταρτης γενιάς) κρίνεται ασύμφορη, όπως και των πανάκριβων Eurofighter, η λύση θα πρέπει να βρεθεί σε κάτι διαφορετικό και ταυτόχρονα ικανό να αναχαιτίσει τα 100 Τουρκικά F-35 που αναμένονται στο Αιγαίο ως το 2020.
Η λύση βρίσκεται βορειοανατολικά και λέγεται Su-35 (τέταρτης ++ γενιάς) ή ακόμη και T-50 PAK FA (πέμπτης γενιάς) που φτιάχτηκε ως αντίπαλος του F-22 Raptor και όχι του σαφώς υποδεέστερου F-35.
Η Ρωσία είχε προτείνει στην Ελλάδα και τα δύο αυτά αεροσκάφη, σε τιμές πολύ χαμηλότερες από οποιοδήποτε ανταγωνιστικό. Είχε προτείνει μάλιστα αποπληρωμή και μέσω γεωργικών προϊόντων και γιατί όχι και μέσω άλλων διευκολύνσεων (ναυτικής βάση στη Σύρο ή κάπου αλλού, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης ή κάποιο άλλο, τον ΟΣΕ, τη δημιουργία του αγωγού Μπουργκάς Αλεξανδρούπολη κλπ).
Και φυσικά χρειάζονται αεροπλάνα Ναυτικής Συνεργασίας (αυτή τη στιγμή δεν έχουμε ούτε ένα) και αεροπλάνα εναέριου εφοδιασμού (ιπτάμενα τάνκερ που επίσης δεν έχουμε ούτε ένα).
Όσον αφορά την αεροπορία στρατού, τα πράγματα ούτε εκεί είναι καλύτερα. Από τα 20 μεταφορικά ελικόπτερα NH90 έχουν παραδοθεί στην Ελλάδα μόνο τα 8.
Τα 12 Chinook που θα δίνονταν δωρεάν από τις ΗΠΑ, πήγαν τελικά στο Πακιστάν, ενώ τα επιθετικά Apache είναι λίγα μπροστά στα 100 Τουρκικά T-129 που σιγά-σιγά μπαίνουν σε επιχειρησιακή αξιοποίηση.
Μήπως θα έπρεπε επιτέλους να γίνει και στα Apache ο απαραίτητος εκσυγχρονισμός και να αποκτηθούν περίπου 15 ακόμη ώστε να υπάρξει ένας στόλος 50 ελικοπτέρων, ικανός να ισορροπήσει τα πράγματα;
Θα αναρωτιέστε βέβαια πού θα βρεθούν τα δισεκατομμύρια για να γίνουν όλες αυτές οι αγορές. Όταν επί 10 χρόνια δεν κάνεις τίποτε απολύτως, κάποια στιγμή το ποσό της δαπάνης γίνεται πολύ μεγάλο και οι ανάγκες επιτακτικές.
Όπως όμως έχουν πει και γράψει όσοι γνωρίζουν καλά, ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδας ξεπερνά σε αξία το 1 τρις δολάρια.
Επομένως «λεφτά υπάρχουν» με την προϋπόθεση της σωστής διαχείρισης.
Εάν ο ορυκτός πλούτος αξιοποιηθεί και δεν ξεπουληθεί, το μέλλον είναι εδώ.
Γιώργος Κεραμάρης
