Σιλικονάτο Ηθος

Είναι 18 με 20. Και θέλει να γίνει μοντέλο. Τρέχει στην τηλεόραση που θα την αναδείξει. Θα την κάνει διάσημη, έστω και για δευτερόλεπτα, παίρνει συνήθως και τη μανούλα της μαζί. Αλλη ψωνάρα αυτή. Εχει να μοιάσει. Κι αρχίζει να απαντάει. Με το γνωστό τράβηγμα των φωνηέντων σαν να έβγαλε μιλιά να μιλάει η τσιχλόφουσκα. Κι εκεί αρχίζει το μεγάλο πατιρντί.

– Μα πότε παιδί μου πρόλαβες τόσες πλαστικές;

– Οχιιιι δεεεν έχω κάνειειειει.

– Μα τα χείλια σου είναι πρησμένα.

– Εεεε στα χείλια λίγο μόνο.

– Και το στήθος…

– Ναιαιαι λίγο σιλικονάκιιιιι.

– Και οι βλεφαρίδες δικές σου;

– Οχι, αλλά άμα μου πείτε θα τις βγάλωωωωω.

– Και τα μάτια σου…

– Να τα βγάλω κι αυτά; Θέλετε; Μπορώωωωω.

– Οχι κορίτσι μου, δεν είναι η ώρα κι εδώ μπροστά μας, ντροπή. Εχεις κάνει βλεφαροπλαστική…

– Οχι καλέ, είναι από το μακιγιάζζζζζ.

– Και βάφτηκες σα να “χει πέσει η σφαλιάρα σύννεφο; Ασε τα δόντια…

-Δικά μου.

-Ολα;

-Ολα, αλλά στα μπροστινά έχω βάλει μερικές θηκούλεεεεεεςςςςςς.

Εκεί επεμβαίνει η μανούλα που καλείται να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Μόνο που κι αυτής τίποτα δεν είναι στη θέση του. Το ένα μάτι να κοιτάει κατά τον βοριά και τ” άλλο κατά την Μπόχαλη. Η μύτη, μόνο ρουθούνια. Το υπόλοιπο το πήρε ο διάολος και το σήκωσε. Το στήθος να ξεχειλίζει από παντού. Ηρθε κι απλώθηκε η σιλικόνη στο πλατό γλίστραγε ο κόσμος να σκοτωθεί. Το τακούνι σκαλωσιά και το μαλλί ίσαμε πέντε στρώσεις ντουκόχρωμα. Τα δε χείλη να περισσεύουν και να κρέμονται, να θέλει το σύμφωνο να βγει κι αυτά να το μπουκώνουν.

Και λες, τι φυλές είναι αυτές; Πού μένουνε; Πού ζουν; Πώς ζουν; Τι όνειρα κάνουν; Πώς αγαπιούνται; Πώς μισούν; Πού έχουνε σπουδάσει;

Πού κρύβονται τόσο καιρό και βγαίνουν μόλις σφυρίξει η εκπομπή σαν τα σαλιγκάρια στη βροχή; Και «τι πρεσβεύουν» που λέγε κι η θεία Ευπραξία;

Και για να το χοντρύνουμε. Τι ψηφίζουν; Και σε τι ποσοστό καθορίζει η ψήφος τους τη ζωή μας;

Την άλλη μέρα είδα τις θεαματικότητες. Χτύπησαν κόκκινο. Δηλαδή αυτό το ακατονόμαστο έχει θαυμαστές;

Τι μιλάω; Αφού και γω το είδα. Οπως κι εσείς.

Δεν θέλω να σας τρομάξω, αλλά έχω την εντύπωση, πως ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ. Μπορεί κι εντός μας. Μέσα μας, ένα σιλικονούχο τέρας να ελλοχεύει και να καραδοκεί να βγει στο φως.

Μήπως όλοι έχουμε βγάλει ένα του ρινόκερου κέρατο αβερνίκωτο που κανένας δεν το βλέπει; Δεν φύτρωσε από το πουθενά αυτή η τερατογένεση.

Δικά μας παιδιά είναι αυτά.

Μεγάλωναν και κάναμε πως δεν τα βλέπαμε.

Και το χειρότερο, την επόμενη γενιά θα τη γαλουχήσει ο κύριος Γαβρόγλου.

Δεν έχει τέλος αυτό το πανηγύρι.

Πάντως σας ορκίζομαι, εγώ προσωπικά το επόμενο επεισόδιο δεν πρόκειται να το δω.

Και..; Λες κι έσωσα την κατάσταση.

Αυταπάτες.

Πηγή εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”