Η επιθετική ατζέντα του Τούρκου προέδρου διέψευσε τις κυβερνπτικές προσδοκϊες
Η επίσκεψη του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν εξελίχθηκε σε μία από αυτές της περιπτώσεις που, ενώ υποτίθεται ότι έχει υπάρξει προετοιμασία για να ελαχιστοποιηθούν οι πιθανότητες διπλωματικού ατυχήματος, τελικά τίποτα σχεδόν δεν λειτούργησε καλά. Ως εκ τούτου, το αποτέλεσμα που προέκυψε ήταν αντίθετο από το επιδιωκόμενο, αφού ο σκοπός της πρόσκλησης ήταν να σταθεροποιηθούν δίαυλοι συνεννόησης και να διαμορφωθεί ένα πλαίσιο χαμηλών και ελεγχόμενων τόνων διαχείρισης των ελληνοτουρκικών.
Αντ’ αυτού ο Ερντογάν επιβεβαίωσε από ελληνικό έδαφος με επίσημο τρόπο όλη την ατζέντα των τουρκικών διεκδικήσεων.
Ο Τούρκος πρόεδρος κωδικοποίησε με σαφήνεια -και μάλιστα από την πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους- τις επιθετικές βλέψεις της χώρας του. Ας δούμε τι άφησε πίσω του ο «σουλτάνος» μετά το θυελλώδες πέρασμά του.
Σχετικά με τη Συνθήκη της Λωζάννης η θέση Ερντογάν περί ανάγκης αναθεώρησής της κατέστη σαφής, απόλυτη και μη επιδεχόμενη παρερμηνειών. Οι προ-
σπάθειες της ελληνικής πλευράς να εξευρεθούν επιμέρους διαστάσεις, αν δηλαδή εννοεί «εκσυγχρονισμό», «επικαιροποίηση», «ορθή εφαρμογή», δεν αναιρούν την ουσία της τουρκικής στόχευσης. Η Συνθήκη της Λωζάννης διέπει σχεδόν όλο το status quo της περιοχής, από τα σύνορα μέχρι το ειδικό καθεστώς συγκεκριμένων περιοχών και πληθυσμών. Η πρόθεση αναθεώρησής της σημαίνει ακριβώς πρόθεση αναθεώρησης του status quo, άρα και συνόρων. Είναι ενδεικτικό, πάντως, πως τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Γερμανία αντέδρασαν στις αναθεωρητικές επιδιώξεις του Τούρκου προέδρου.
Οι στοχεύσεις της Αγκυρας για τη Θράκη όχι, μόνο επιβεβαιώθηκαν σε ανώτατο επίπεδο με τις δηλώσεις Ερντογάν και κυρίως με την παρουσία του στην Κομοτηνή,
αλλά πλέον εντάσσονται στην ευρύτερη προσέγγιση που επιχειρείται με όχημα τη Συνθήκη της Λωζάννης. Ο τουρκικός στόχος είναι η επιβολή μιας άτυπης, αλλά de facto συνδιαχείρισης, με απώτερο σκοπό την ευθεία αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας.
Το θέμα της Θράκης
Η έμφαση την οποία έδωσε ο Ερντογάν στο θέμα της Θράκης περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη τουρκική διεκδίκηση καταδεικνύει την προτεραιότητα που συνιστά για τον σχεδιασμό του και εξάλλου ως τέτοια την προσδιόρισε ενώπιον του Ελληνα Προέδρου της Δημοκρατίας; «Το θέμα της προστασίας των δικαιωμάτων των δικών μας ανθρώπων στη Θράκη είναι ένα πρώτης προτεραιότητας θέμα»…
Σε ό,τι αφορά το Αιγαίο, ο Τα
γίπ Ερντογάν επίσης ήταν ξεκάθαρος, ήδη από την προηγουμένη της έλευσής του, στη συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ, όπου έκανε λόγο για «προβληματικές αποστάσεις νησιών». Οταν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. στις κοινές δηλώσεις τους, σημείωσε ότι «οι αυξανόμενες παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, και ειδικότερα οι εμπλοκές στο Αιγαίο, αποτελούν κίνδυνο για τις σχέσεις μας και κυρίως αποτελούν κίνδυνο για τους πιλότους μας», αναφερόμενος και στο τουρκικό casus belli για την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων, ο Ερντογάν έκανε λόγο για «συνολική αντιμετώπιση των θεμάτων του Αιγαίου», τα οποία «είναι δυσεπίλυτα», αλλά «μπορούν να λυθούν». Εν ολίγοις ο Τούρκος πρόεδρος έθεσε ζήτημα κυριαρχίας επί νησιών και νησίδων στο Αιγαίο, αποφεύγοντας
να δεσμευθεί για μείωση της έντασης και αρνούμενος να ανταποκριθεί, έστω τυπικά, στην παρότρυνση του κ. Τσίπρα να εκλείψουν δραστηριότητες που ενέχουν κίνδυνο ακόμα και θερμού επεισοδίου. Ο λόγος που ο Ερντογάν απέφυγε να αναφερθεί εμμέσως έστω στον μετριασμό των πτήσεων τουρκικών μαχητικών στο Αιγαίο είναι ότι οι παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου και οι παραβάσεις του FIR Αθηνών είναι η έμπρακτη αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στο αρχιπέλαγος, η έργω έκφραση της τουρκικής πολιτικής. Οπως επανέλαβε, δεν θεωρεί ότι τα τουρκικά μαχητικά κάνουν παραβιάσεις, αφού η Τουρκία δεν αναγνωρίζει το εύρος των 10 ν.μ. του ελληνικού εναέριου χώρου. Αυτό σημαίνει ότι ο ακήρυκτος πόλεμος στο Αιγαίο θα συνεχιστεί.
Τα όποια Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) συμφωνήθηκαν, κυρίως για την κατάσταση στο Αιγαίο, αλλά και οι συμφωνίες οικονομικού χαρακτήρα μένει να διαπιστωθεί αν και τι αντίκρισμα θα έχουν. Πάντως, δεν είναι τα πρώτα ΜΟΕ που συζητούνται και οικονομικές συμφωνίες έχουν υπάρξει και στο παρελθόν αρκετές. Καμία, όμως, από όσες ανάλογες προσπάθειες προηγήθηκαν δεν μετέβαλαν προς το καλύτερο την πορεία των ελληνοτουρκικών, ακόμα και σε περιόδους που το κλίμα ήταν πιο πρόσφορο.
Πηγή εφημερίδα “ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”
