Η πρόσφατη επίσκεψη του Τούρκου προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατέδειξε αφενός μεν τη σημασία που αποδίδει η Αγκυρα στις καλές σχέσεις της με την Ελλάδα και την προσπάθειά της να αποκατασταθεί ένα κλίμα συνεννόησης και κατευνασμού.
Κυρίως όμως η Αγκυρα θέλει μέσω Αθηνών να στείλει μήνυμα στην Ευρώπη και τη Δύση ευρύτερα πως είναι μέλος του δυτικού κόσμου, μια χώρα που επιθυμεί να είναι ή να θεωρείται ευρωπαϊκή και σε κάθε περίπτωση να εμπεδώσει το εδώ και πολλές δεκαετίες διεκδικούμενο από την ίδια στοιχείο της πόλιτικής της ταυτότητας, της θέσης της και του γεωστρατηγικού ρόλου της στον κόσμο.
Η Μόσχα προσπαθεί να προσεγγίσει την Αγκυρα, οσάκις η Τουρκία βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τη Δύση. Σημειώνεται πως από ιδρύσεως του τουρκικού κράτους ο Κεμάλ και οι επίγονοί του κοιτάζουν μονίμως δυτικά. Εξ ου και μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εντάχθηκε η Τουρκία μαζί με την Ελλάδα ταυτόχρονα στο ΝΑΤΟ το 1952, ενώ η προσπάθεια της για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα αρχικά και Ευρωπαϊκή Ενωση σήμερα, αποτελεί ένα σταθερό και στρατηγικά αμετάθετο στόχο. Για την Ευρωπαϊκή Ενωση είναι εξαιρετικά δύσκολη, αν όχι αδύνατη, η πλήρης ένταξη της Τουρκίας.
Αυτό αποδίδεται κατά Χέλμουτ Σμιτ στο γεγονός πως παρά το χρήσιμο και απαραίτητο ρόλο της Τουρκίας για το δυτικό κόσμο, εντούτοις η ένταξή της στην τότε ΕΟΚ θα ήταν απαγορευτική λόγω του μεγέθους της χώρας κυρίως και πολύ λιγότερο λόγω της ισλαμικής της ταυτότητας ή του υπανάπτυκτου πολιτικού της συστήματος. Επομένως, η Ελλάδα εντάχθηκε στην ΕΟΚ τότε λόγω του πολιτισμού και της ταυτότητας που έφερε μαζί της ως Κλασική Ελλάδα, ως παράδοση, πράγμα που σήμαινε για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς μια πολιτισμική προσθήκη, ένα ποιοτικό πλεονέκτημα στο οικονομικό γίγνεσθαι της Ευρώπης.
Η παρουσία του Τούρκου προέδρου στην Ελλάδα έστειλε παντού το μήνυμα της πολιτικής βούλησης της Αγκυρας να παραμείνει ενεργός στο δυτικό στρατόπεδο. Εξάλλου και ο ίδιος ευχαρίστησε την ελληνική κυβέρνηση για τη στήριξη που παρέχει η Αθήνα στην τουρκική ευρωπαϊκή πορεία. Πλην όμως, η Τουρκία αντιμετωπίζει ως προς το στρατηγικό στόχο της ένταξης στην Ε.Ε. δομικά προβλήματα συγκρότησης του κράτους και του πολιτικού και φιλοσοφικού της προσανατολισμού.
Το σημερινό τουρκικό πολιτικό σύστημα δεν έχει καμία σχέση με αυτό που αποκαλούμε κράτος δικαίου. Το κράτος δικαίου αποτελεί την προϋπόθεση της πολιτειακής δομής των ευρωπαϊκών κρατών και σημαίνει πρωτίστως σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, εφαρμογή των ατομικών ελευθεριών και λειτουργία του πολιτικού συστήματος επί τη βάση της αρχής της δημοκρατίας.
Παρά το γεγονός ότι ο Ερντογάν κατά τρόπο υπερφίαλο υπεδείκνυε στην Αθήνα να μιμηθεί τη δημοκρατική αρχή, όπως την εφαρμόζει ο ίδιος, η αναφορά αυτή μόνο ως αστείο μπορεί να εκληφθεί. Η χώρα του προέδρου Ερντογάν λειτουργεί με βάση την του ενός ανδρός αρχή κατά τρόπο δικτατορικό. Εχει συλλάβει και φυλακίσει χιλιάδες δημοσιογράφους, πανεπιστημιακούς και πολιτικούς του αντιπάλους, σχεδόν χωρίς δίκη ή με ψευδοδίκες και επέβαλε στη χώρα μια τρομοκρατία της τυραννίας του ενός.
Οι μόνες αντίπαλες δυνάμεις που εκδηλώνονται στην Τουρκία κατά τρόπο υπόγειο είναι το ισλαμικό κίνημα, που διεκδικεί κατάκτηση της εξουσίας και κατάλυση της πολιτικής διακυβέρνησης Ερντογάν, καθώς και το Κουρδικό, το οποίο κινείται επαναστατικά εντός και εκτός της χώρας.
Για τον Ερντογάν, ο οποίος είναι πανευρωπαϊκά αποκλεισμένος και απομονωμένος, η Αθήνα εμφανίστηκε ως ευκαιρία εξόδου και αναζήτησης συμμαχιών διεύρυνσης του πεδίου πολιτικής, διπλωματικής, αλλά και οικονομικής δραστηριότητας, κυρίως σε σχέση με το δυτικό κόσμο και ιδιαίτερα με την Ευρώπη.
Η επίσκεψη Ερντογάν άφησε πίσω της μια γεύση σουλτανικής μεγαλοπρέπειας, χωρίς να έχει συνεισφέρει στην επίλυση διμερών ή άλλων προβλημάτων που απασχολούν τις δύο χώρες σε κανένα βαθμό. Τέλος, πρέπει να υπενθυμίσουμε πως ο Ελληνας πρωθυπουργός υπέδειξε στον Τούρκο πρόεδρο πως το Κυπριακό είναι πρόβλημα εισβολής και κατοχής.
Πηγή εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ”
